De Drie Koningen

Neoclassicistisch burgerhuis naar een ontwerp door Jacques Van Cuyck uit 1845. Het gebouw behoort tot de laatste realisaties van de aannemer-architect, die op 48-jarige leeftijd overleed in 1846. Opdrachtgever was Jean-Adrien Elsen (1802-1871), die in 1839 was gehuwd met Mathilde Ranscelot (1819-1895). De koopman, reder, gemeenteraadslid en schepen, vader van zes kinderen geboren tussen 1840 en 1851, verwierf in 1860 het kasteel Vriesdonck in Brasschaat. Op het perceel bevond zich eertijds de huidevetterij "De Drie Koningen".

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, oorspronkelijk met een omlijste rechthoekige koetspoort in de rechter travee, rustte op een plint met keldermonden. Geleed door het gevelbrede balkon met bewaarde gietijzeren borstwering van de eerste verdieping, oorspronkelijk op voluutconsoles, beantwoordt aan een regelmatig ordonnantieschema. Registers van rechthoekige vensters, haast vierkant lekdrempel op voluutconsoles op de tweede verdieping, zoals oorspronkelijk ook op de begane grond. Een klassiek hoofdgestel met gelede architraaf, fries en fraaie houten kroonlijst op voluutconsoles en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde traphal in het interieur, de eiken trap met een leuning van gietijzeren spijlen.

Galerie Campo

Achter het vroegere hotel bevindt zich de tentoonstellingszaal van Galerie Campo, naar een ontwerp door ingenieur Theo J. Foubert uit 1963, uitgevoerd in 1964-1965. Deze kunstgalerie en -veilinghuis werd in 1897 opgericht door de kapper Guillaume Campo (1880-1952). Later opereerde het veilinghuis vanuit de zaal Wynen hogerop aan de Meir, die Campo in 1927 liet uitbreiden door de architect Walter Van Kuyck. De broers Freddy en Frans Campo, die de zaak na de dood van hun vader voortzetten, lieten in 1963 de nieuwe tentoonstellingszaal bouwen. In 1992 verhuisde Galerie Campo naar de voormalige bioscoop Berchem Palace aan de Grotesteenweg. Vervolgens breidde de winkel aan straatzijde zich uit tot de vroegere tentoonstellingszaal.

De vroegere Galerie Campo is volgens de bouwplannen ontworpen als een rotonde van drie niveaus, met een draagstructuur uit gewapend beton en een metalen dakspant. Met een plattegrond in de vorm van onregelmatige cirkel is de tentoonstellingszaal ingepast in een quasi vierkante constructie met licht ongelijke zijden. Dienstlokalen als het sanitair, een kantoor, diensttrap en berging vullen de hoeken of boogzwikken. De belangrijkste tentoonstellingszaal wordt opgedeeld door een omlopende galerij in porte-à-faux met een vloer uit glasdallen, en afgedekt met een koepelgewelf waarin een krans van ronde bovenlichten. In de ondergrond bevindt zich een tweede tentoonstellingszaal, met in de kern een ring van kolommen die de bovenliggende constructie schragen. Een open, gebogen trapconstructie verbindt de drie niveaus.