Rijwoning met traditionele kern, in oorsprong een diephuis met insteek en trapgevel uit de 17de eeuw. Deze werd in de eerste helft van de 19de eeuw aangepast tot lijstgevel, met toevoeging van een extra tweede verdieping. De huidige vorm is het resultaat van een verbouwing in opdracht van Fer. Lommaert, naar een ontwerp door de architect Eugène Dieltiëns uit 1900. Daarbij werd het pand verhoogd met nog een derde verdieping, en van een volledig nieuw gevelfront voorzien, bekroond door een blinde, gedrukte geveltop. De ordonnantie met insteek, gekoppelde vensters en slanke posten, geeft de oude kern aan.

De verbouwing van het Lommaert-pand behoort tot het rijpe oeuvre van Eugène Dieltiëns, wiens carrière begin jaren 1880 van start ging. Tijdens de vroege jaren 1900 ontwierp hij zowel in een eclectische stijl van klassieke of neo-Vlaamserenaissance-inspiratie, als in de beaux-artsstijl, met een decor ontleend aan régence en rococo.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning vier bouwlagen onder een zadeldak. De halsgevel onderscheidt zich door een parement uit witte natuursteen en blauwe hardsteen. Opstand met skeletstructuur, horizontaal geleed door kordonvormende lekdrempels, een gevelbreed balkon met consoles en ijzeren borstwering op de eerste verdieping, en een klassiek hoofdgestel met geprofileerde kroonlijst op consoles. Gekoppelde rechthoekige bovenvensters, op de tweede en derde verdieping met panelen op de borstwering. Halsvormige geveltop met medaillon, voluten en siervazen, bekroond door een gebogen fronton. De begane grond is volledig verbouwd.