Neoclassicistisch rijhuis dat begin 20ste eeuw is bekleed met een gevelparement. In 1837 gebouwd op een kavel dat daarvoor in twee wordt gesplitst. Het rechthoekige hoofdvolume verandert gedurende de jaren niet van omvang, aan de aanbouw wordt, behalve kleine aanpassingen in 1857, 1908 en 1968, eveneens structureel niet zo veel veranderd. Sinds 1869 is het pand eigendom van mensen die er een commerciële functie uitoefenen: eerst van handelaar Karel Limbor, sinds 1885 van pasteibakker Victor Verleke, en in 1908 wordt het pand verkocht aan handelaar Stefaan Lebrun. Het is vermoedelijk rond die tijd dat het pand wordt voorzien van een nieuw parement met geglazuurde siersteen en tegelpanelen, volledig volgens de heersende architecturale mode.

Rijhuis van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. De eerste bouwlaag is volledig aangepast met een recente doorsnee winkelpui waarboven gevelparement uit gele siersteen, verlevendigd door middel van groene banden; penanten op tweede bouwlaag met tegelpanelen, voorstellend vrouwenfiguur met pauw; aflijnende houten gootlijst op klossen. Rechthoekige vensters op doorlopende onderdorpels; behouden houtwerk en fraaie gietijzeren borstweringen.