Voormalig herenhuis in neoclassicistische stijl, boven de deur gedateerd 1887 (cartouche); nu winkelpand waarvan bovenverdiepingen ingericht als gemeenschappelijke woonruimte (vluchthuis voor vrouwen).

Volgens het kadasterarchief staat hier in 1835 een herenhuis met achterliggende tuin uitgevend op een koetshuis aan de Christinastraat. De mutatieschets van 1888 vermeldt de nieuwe eigenaar, brouwer Ed. Jean, die het pand koopt van Isabelle Ocket. Ed. Jean sloopt het oude pand en bouwt een nieuw herenhuis - "reconstruction totale" - maar het koetshuis aan de Christinastraat ondergaat geen wijzigingen. Inmiddels is het koetshuis door nieuwe bouw vervangen; ook het voormalige herenhuis is aan tuinzijde aangepast.

Dubbelhuis met drie bouwlagen en zeven traveeën onder zadeldak (nok evenwijdig met straat). Gecementeerde lijstgevel met verwerking van arduin voor plint, puilijst, onderdorpels en deuromlijsting. Verticale belijning zie centraal deurrisaliet onder gebogen fronton en kolossale pilasters - Corinthische kapitelen in het midden - van de bovenverdiepingen. Anderzijds, puilijst overgaand in centraal balusterbalkon op uitgewerkte consoles, hoofdgestel met gelede architraaf, spiegels tussen de uitgelengde consoles eindigend op palmet, tandlijst en gootlijst op klossen. Rechthoekige bovenvensters; versierde borstweringen onder meer met schijfmotieven; ruiten en medaillons als respectievelijke bekroningen. Laatst genoemde meer benadrukt in het risaliet zie balkonvenster onder gebogen fronton doorbroken door palmet en vrouwenhoofd. Behouden T-ramen onder meer met tandlijst en pilastervormig uitgewerkte middenstijl. Rechthoekige, monumentale deur in geriemde omlijsting tussen geblokte pilasters; gietijzeren voetschraper links en rechts. Verzorgd houtwerk, zie vleugeldeur met panelen. Links en rechts van de deur zijn het oorspronkelijke souterrain en de bel-etage (met de salons) sinds de jaren 1960 verbouwd tot winkelpuien met bovenliggend entresol.

Het interieur bewaart grotendeels de vestibule en de keizerstrap. Vestibule: mozaïekvloer, bordes van witte marmer, dito plint, bepleisterde wanden geritmeerd door pilasters waartussen spiegels voorzien van rozetten in de hoeken, en met lijstwerk belijnd stucplafond op klossen. Trappenhuis: soortgelijk versierde wanden, en aangepast trappenlicht dat evenwel de oorspronkelijke beglazing met geëtste tuinvoorstelling - onder meer triomfboog - behoudt. Houten keizerstrap: opengewerkte leuningen met balusters, acanthusbladeren, hopbellen en gerst als verwijzing naar het beroep van de bouwheer, en ter hoogte van de eerste verdieping een koppel duiven als sluitstuk. Op de eerste verdieping is de oorspronkelijke indeling nog herkenbaar als een enfilade van vertrekken rondom het trappenhuis; zij bewaren drie neoclassicistisch getinte schouwmantels, twee van zwarte en donkerrode marmer, en één van grijszwarte marmer met zuiltjes. Laatst genoemde bevindt zich in een vertrek met rijk uitgewerkt stucplafond; soortgelijk pleisterwerk mogelijk nog aanwezig boven de recentere, lager ingebrachte plafonds in de andere kamers. Oorspronkelijke binnendeuren sporadisch bewaard, onder meer twee met beglaasd bovenvak voorzien van geëtste vaasvoorstelling (bel-etage en eerste verdieping).