In oorsprong laatclassicistisch burgerhuis te dateren in de late 18de of de vroege 19de eeuw, mogelijk met oudere kern. Juffrouw Engels liet in 1859 de gevel een eerste maal aanpassen door de architect Heliodore Leclef, door het verlagen van de vensters van de eerste en het inkorten van de onderdorpels van de tweede verdieping. Het pand werd tot zijn huidige vorm verbouwd naar een ontwerp door de architect Théophile De Grooff uit 1874, met een winkelpui, toevoeging van het hoofdgestel en het mansardedak. Opdrachtgevers waren de gebroeders Eugène en Paulin Baelde, die hier hun wisselkantoor vestigden, en later verhuisden naar een nieuwbouw op het aanpalende perceel, opgetrokken in 1889.

De verbouwing van het wisselkantoor Baelde behoort tot de vroegst gekende realisaties van Théophile De Grooff, die in Antwerpen actief was van midden jaren 1870 tot omstreeks 1890. Midden jaren 1880 lijkt de architect zich permanent in Ekeren te hebben gevestigd, waar hij vervolgens enkele openbare gebouwen realiseerde, te beginnen met de Rijkswachtkazerne uit 1887. Waar De Grooff voor zijn ontwerpen in Antwerpen uitsluitend een neoclassicistisch idioom hanteert, onderscheiden zijn realisaties in Ekeren en het kasteel “Starrenhof” uit 1881 in Kapellen zich door een pittoreske neo-Vlaamserenaissance-stijl.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een leien mansardedak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met enkelhuisopstand, kreeg in 1874 een getoogd winkelraam tussen geblokte penanten, waarop een entablement op gekoppelde voluutconsoles. Dit laatste is later met uitzondering van de bewerkte hardstenen plint verbouwd; het rechthoekige portaal met houten vleugeldeur bleef behouden. Registers van rechthoekige bovenvensters in verkleinende ordonnantie, met geriemde omlijstingen, kordonvormende lekdrempels, en op de eerste verdieping sierlijke smeedijzeren borstweringen. Een klassiek hoofdgestel met casementen in de fries en een houten kroonlijst op gekoppelde voluutconsoles vormt de gevelbeëindiging. Van het mansardedak bleven het zinken lijstwerk en de getoogde houten dakkapel met vleugelstukken, sleutel en gebogen waterlijst bewaard.