Vermoedelijk in kern 17de-eeuws woonhuis (zie dakhelling), aangeduid op het primitief kadasterplan (1835). Het volume is reeds te herkennen op de Ferrariskaart (1770-1778). Kadasteronderzoek wijst uit dat het volume van de woning geen wijzigingen ondergaat. In 1865 wordt de woonst opgedeeld (zie mutatieschets) door de toenmalige eigenares Adelaïde Vandevynckele, een naaister uit Menen. In 1885 worden beide delen opnieuw verenigd. In 1941 wordt er in de tuin een klein stalletje opgetrokken.

Witgeschilderde verankerde baksteenbouw van twee traveeën en twee bouwlagen op een grijsgeschilderde plint, pannen zadeldak met aandak aan de rechterzijde. Lijstgevel met gewijzigde begane grond, fraaie houten winkelpui met houten kroonlijst op dito consoles, vermoedelijk uit het midden van de 19de eeuw. Venster op de begane grond (thans zonder luiken) eveneens uit het midden van de 19de eeuw, vernieuwde deuren. Op de tweede bouwlaag zijn de originele verdiepte vensternissen met 18de-eeuwse kruiskozijnen bewaard.

Achtergevel van witgeschilderde baksteen op gepikte plint. Haaks aangesloten volume onder pannen zadeldak (nok loodrecht op straat), eveneens met aandak. Stalletje van witgeschilderde baksteen onder pannen lessenaarsdak, rechthoekige muuropeningen met bewaard schrijnwerk. Het interieur bewaart de originele moerbalken, heden voorzien van een witte bepleistering. De kapconstructie (nokgebinte) bleef eveneens bewaard.