Drie meergezinswoningen in art-nouveaustijl, volgens de bouwaanvragen uit 1909 opgetrokken in opdracht van Guillaume Tys. Uit de bouwdossiers vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. Slechts één van de panden (nummer 145) is op de pui na grosso modo intact bewaard, de twee overige panden (nummers 120 en 143) zijn in 1929 door dezelfde bouwheer met een extra verdieping verhoogd.

Met een gevelbreedte van elk twee traveeën, omvatten de rijwoningen oorspronkelijk vier bouwlagen onder een leien pseudo-mansarde (nummer 145), sinds 1924 verhoogd met een vijfde bouwlaag onder plat dak voor nummers 120 en 143. De lijstgevels hebben een parement uit roomkleurige Silezische brikken in Vlaams verband met gebruik van blauwe hardsteen voor de bewerkte archivolten lateien, lekdrempels, hoekblokken en kraagstenen. De oorspronkelijk houten winkelpuien met zijportaal en privé-inkom, pilasters en entablement zijn verbouwd. Gemarkeerd door hoeklisenen met topstuk (enkel bewaard in nummer 120), zijn de opstanden opgebouwd uit registers van achtereenvolgens brede korfboogvensters, rechthoekige drie- en tweelichten. Waar de minimale, geblokte ornamentiek ontleend aan de Wiener Sezession zich beperkt tot de vormgeving van de hardstenen onderdelen, droegen de borstweringen en de fries oorspronkelijk kleurrijke, figuratieve sgraffitopanelen. Daarvan is enkel de fries van nummer 145 bewaard, met voorstelling van witte eendjes tegen een rietkraag, beschermd door gehamerd glas. De gekorniste houten kroonlijst in het gevelontwerp met een attiek tussen bolornamenten, is in nummers 120 en 143 behouden boven de toegevoegde verdieping, en in nummer 145 vernieuwd.

Volgens de bouwplannen beslaat de winkel met kantoor telkens de begane grond van de voorbouw, met twee huurkwartieren in de achterbouw. Ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal herbergen de bovenverdiepingen vermoedelijk telkens vier bescheiden huurkwartieren, twee grotere in de voor- en twee kleine in de achterbouw, gescheiden door de traphal.