Voormalig herenhuis in neoclassicistische stijl, vermoedelijk van kort na 1890, nu winkelpand (verkoopzaal) met huurkamers op de bovenverdieping; de zolderverdieping door brand vernield circa 2000, thans (2004) hersteld.

Volgens het kadasterarchief staat hier in 1835 een herenhuis met achterliggende tuin. Omstreeks 1874 verkoopt politiecommissaris Karel Huyghe een strook van zijn achtertuin aan Leopold II, eigenaar van het links aanpalende herenhuis, het oorspronkelijke verblijf van het Belgische vorstenhuis te Oostende. In 1890 wordt het pand opgesplitst: de erfgenamen Huyghe verkopen het grootste deel palend aan het "koninklijk paleis" aan de weduwe Saint Amour Turner; het resterend rechtergedeelte blijft eigendom van de familie en wordt in de situatieschets omschreven als "Synagogue Jodenkerk". Of dit gedeelte van het oude herenhuis ooit fungeert als synagoge blijft vooralsnog een open vraag; andere bronnen vermelden immers dat in de afhankelijkheden van het nabijgelegen "Koninklijk Paleis" een kleine synagoge wordt ingericht voor de Joodse zomergasten; pas in 1911 wordt de synagoge aan het Filip Van Maestrichtplein (nummer 3) buiten de oude stadskern, id est de westelijke staduitbreiding na de ontmanteling van de Oostendse vesting in 1865, ingewijd. Evenwel wordt het pand vermoedelijk kort na 1890 opgetrokken. In 1947 wordt de tuin laag overbouwd.
Breedhuis met souterrain, drie bouwlagen en drie traveeën + één risaliettravee + één koetspoorttravee. Bepleisterde en witbeschilderde lijstgevel ter hoogte van bel-etage verlevendigd met imitatiebanden en op de bovenverdiepingen met schijnvoegen en geblokte hoekbanden; gebruik van arduin voor plint, puilijst, doorgetrokken onderdorpels, koetspoortomlijsting met sluitsteen, en aangepast drielicht onder de gegroefde consoles van de rechthoekige erker op de tweede bouwlaag van het risaliet. Eenvoudig hoofdgestel; houten gootlijst met tandlijst en klossen op uitgelengde gegroefde consoles. Rechthoekige muuropeningen. Vensters in geriemde omlijsting; op tweede bouwlaag, bijkomende gebroken frontonbekroning waarin mascaron. Grosso modo vernieuwd houtwerk, behoudens de T-ramen op de tweede bouwlaag.

Het interieur bewaart de typerende planindeling en ruimtewerking met koetsdoorrit voorzien van stucplafond op consoles en -wanden horizontaal belijnd door fries met schijfmotieven en anderzijds door pilasters. Links aansluitende vestibule – tegelvloer in dambordvorm met leliemotief - toegankelijk via marmeren bordes geflankeerd door Ionische zuilen en pilasters. Naar eerste verdieping, houten slingertrap met uitgewerkte trappaal voorzien van mascaron en vaasbekroning. Bel-etage met enfilade van salons onder meer met neorenaissancistisch getinte, marmeren schouwmantel.