Albertschool, opgetrokken door stadsarchitect Achille-Emile Raoux.

De zogenaamde Albertschool (thans gemeentelijk basisonderwijs) is gegroeid uit een betalende jongensschool welke achtereenvolgens was gevestigd in de Langestraat, de Groentemarkt en de Kapucijnenstraat. Rond 1908 besluit de stad de school over te nemen als "Ecole Payante pour Garçons" en een nieuw schoolgebouw te bouwen op de gronden van het voormalige klooster van de Zwarte Nonnen in de Ooststraat.

Voorheen is hier vanaf 1882 het Koninklijk Atheneum gevestigd; laatstgenoemde verhuist in 1901 naar een nieuw schoolgebouw in de Léon Spilliaertstraat (nummer 31). Gedurende de Eerste Wereldoorlog wordt de Albertschool ingericht als "Ortskommandatur"; nadien wordt het gebouw weer in gebruik genomen als "kosteloze jongensschool" en in 1928 uitgebreid met een zijvleugel palend aan de Kerkstraat. Gedurende de Tweede Wereldoorlog wordt het gebouw beschadigd en hersteld door de "stedelijke werkhuizen" en in 1947 vrijgegeven door de Engelse militaire overheid.

Typologisch beantwoordt de Albertschool aan het overheidsprogramma van 1852 voor het bouwen van scholen, dat in 1854 door de Centrale Commissie wordt geamendeerd en tijdens de volgende twee decennia voortdurend verduidelijkt en aangevuld. De richtlijnen hebben vooral betrekking op de hygiëne, de bouwwijze en in mindere mate op de bouwstijl. De keuze van het terrein - droog, luchtig en met zuiver water, geïsoleerd voor kwalijke invloeden van buitenaf - krijgt bijzondere aandacht. Belangrijker nog is de oriëntering en inrichting van de klassen, bij voorkeur zijdelings (zuidoost of noordwest) belicht, en degelijk geventileerd en verwarmd.

Architecturaal sluit de Albertschool aan bij de art nouveau, de stijl bij uitstek van de verlichte en welvarende burgerij. Deze sociale klasse kent zijn hoogdagen in de Belle Epoque en drukt ook te Oostende, mondaine en koninklijke badstad, als geen ander haar architecturale stempel op het stadsbeeld.

De school wordt opgetrokken op een L-vormig grondplan met een monumentale voorbouw en achterliggende klassenvleugel waarop haaks een grotendeels aangepast sanitair blok en dito zijvleugel uit 1928, palend aan de Kerkstraat; in de hoek tussen beide vleugels wordt de speelplaats aangelegd.

De voorbouw aan de Ooststraat wordt opgetrokken in eclectische stijl met art-nouveau-inslag. Het betreft een breedhuis van twee bouwlagen op een verhoogde begane grond met vijf traveeën waarboven drie traveeën onder pannen zadeldak. Gevelparement van Euvillesteen op arduinen sokkel waarin betraliede, rechthoekige souterrainvensters. Begane grond uitgewerkt met sierbanden, uitstralend boven rondboogvensters en -poort. Benadrukt middenrisaliet, afgelijnd door gesuperposeerde pilasters onder aflijnende gebogen kroonlijst op klossen en met gestrekte uiteinden waarop geoorde siervazen met bloembekroning. Tweede bouwlaag met groot korfboograam (aan turnzaal), onderverdeeld met fijne halfzuiltjes op brede borstwering met panelen. Rondboogdeur met behouden, deels beglaasde deur met gestileerd hekwerk; voorts vernieuwd houtwerk naar oorspronkelijk model (onder meer T-vensters). De zuidoostelijk georiënteerde gevel van de klassenvleugel, welke uitgeeft op de speelplaats, wordt gekenmerkt door hoge vierlichten met gietijzeren zuilen onder ijzeren I-balken en rozetvormige bevestigingsbouten.

Interieur: voorbouw met inkomhal, voorzien van marmeren lambrisering waarboven betegelde muurvlakken onder geprofileerde stucplafonds; links toegang tot conciërgewoning (in souterrain) en verder trap naar verhoogde begane grond waarin een vergaderzaal, de leraarskamer en het bureau van de directeur. Verdieping met turnzaal, verlicht door groot korfboograam en met parketvloer onder spiegelboogplafond.

Achterliggende klassenvleugel: op begane grond een zenithaal verlichte brede gang waarin rechts vier klaslokalen en links behouden houten vitrinekasten; betegelde muurvlakken met gebruik van arduin voor plint en deuromlijstingen. Aan beide uiteinden van de gang leidt een met rondbogen en gietijzeren leuningen uitgewerkt trappenhuis, naar de verdieping met een klassengang, bekleed met siertegels op een marmeren plint en bovenaan afgelijnd door faïecencetegels met fraaie art nouveaubloemmotieven.