Geheel van twee gekoppelde winkelhuizen in neoclassicistische stijl, gebouwd in opdracht van de heer F. Mertens, naar een ontwerp door Emile Van Nieuwerburgh uit 1897. Deze architect was in Antwerpen actief minstens vanaf 1873, tot de overdracht van zijn praktijk aan zoon Modest omstreeks 1905.

Met een gevelbreedte van elk drie traveeën, omvatten de rijwoningen drie bouwlagen onder een mansardedak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels met schijnvoegen op de eerste verdieping, rusten op klassieke houten winkelpuien met hardstenen plint. Geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, beantwoordt de bovenbouw aan een regelmatig ordonnantieschema, oorspronkelijk met de klemtoon op de middenas. Registers van rechthoekige vensters in geriemde omlijsting met oren, noppenfries onder de gestrekte waterlijst en onderdorpel. Oorspronkelijk werden beide panden op de eerste verdieping geaccentueerd door een centraal balkon; enkel dat van het rechter pand (nummer 10) met voluutconsoles en smeedijzeren art-nouveau-borstwering is bewaard. Een klassiek hoofdgestel met architraaf, casementen in de fries en een houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Centrale houten dakkapellen met vleugelstukken, gebogen fronton op voluutconsoles en bolornament als topstuk (verdwenen in nummer 10); geopend door rondboogtweelichten met pilasters, diamantkopsleutels en waterlijsten. De puien, volgens de bouwplannen een winkelpui met zijportaal en privé-inkom in het linker pand (nummer 12) en een café-pui met terrasdeuren in het rechter pand (nummer 10) zijn aangepast. Van nummer 10 bleef het entablement met voluutconsoles bewaard, van nummer 12 drie van de vier pilasters.