De Koninklijke Gaanderijen. Gebouwd met de toelage die de stad in 1902 krijgt als compensatie voor de wettelijke afschaffing van de kansspelen. Het geld moet worden gebruikt voor verfraaiingwerken; onder impuls van Leopold II, die de extra kosten voor onder meer de "Drie Gapers" zelf bijpast, opteert men voor de bouw van een tweede gaanderij, die in 1906 wordt voltooid. Rechtlijnige overdekte wandelgalerij tussen de toenmalige koninklijke chalet en de toegang tot de Wellingtonrenbaan, naar ontwerp van de Franse architect Charles Girault en uitgevoerd door aannemer Smis-Valcke (Oostende).

Een 366 meter lange, lineaire tweebeukige constructie van Euvillesteen van 77 traveeën, gescheiden door gekoppelde Dorische zuilen; aan de twee uiteinden geflankeerd door een paviljoen met twee salons en aan de binnenzijde onderbroken door twee tussenliggende halve paviljoenen. In langsrichting ontdubbeld door een beglaasde wand. Westelijke helft voorzien van houten banken en aan zuidzijde dichtgemaakt en gebruikt als tentoonstellingsruimte. Dakterras in gewapend beton volgens het Franse constructiesysteem Hennebique, één van de vroegste toepassingen van dit procédé in België. Oorspronkelijk plantsoen achter de portiekgalerij uitgevoerd naar ontwerp van Charles Girault; gedeeltelijk ingenomen door het in 1933 aangebouwde "Thermae Palace Instituut" en het moderne stedelijk zwembad naar ontwerp van de Oostendse architect P. Felix. De stenen belle-epoqueleeuwen zijn een overblijfsel uit de vroegere tuin.