Herenhuis in régencestijl, in zijn huidige vorm daterend uit het midden tot de tweede helft van de 18de eeuw. Het betreft een samenstel van twee traditionele panden, die in kern minstens opklimmen tot de 17de eeuw. Hierop wijzen de afwijkende traveeënbreedte van beide gevelflanken, de muurankers en de barokke poortomlijsting. De suikerraffinadeur (Olivier ?) Lejeune-Delcroix liet in 1847 door de architect Frans J.H. Bex de bovenvensters verlagen en het rechts aanpalend diephuis in het herenhuis incorporeren. Deze laatste uitbreiding, in oorsprong een traditionele kern met topgevel uit de 17de eeuw, werd later gesloopt. In opdracht van Vincent Lejeune verbouwde de architect Albert Arnou in 1900 de begane grond van de rechter flank tot winkel, met de huidige pui in art-nouveaustijl. Sindsdien is het herenhuis opgesplitst in twee eigendommen.

Het herenhuis met een gevelbreedte van negen traveeën omvat en twee bouwlagen onder een schilddak (leien, roofing). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel op een plint waarin getoogde keldermonden, is vermoedelijk opgetrokken in bak- en zandsteenbouw, verankerd door muurankers met gekrulde spie. De compositie beantwoordt aan een symmetrisch schema, dat de klemtoon legt op het brede middenrisaliet. Dit laatste wordt gemarkeerd door kolossale pilasters, en de rondboogpoort in een barokke omlijsting uit blauwe hardsteen uit de 17de eeuw. Deze onderscheidt zich door een geblokt beloop met neuten, imposten en gebogen waterlijst; de rocaillesleutel en de gekorniste en gebogen waterlijst werden toegevoegd bij verbouwing van het gevelfront in de 18de eeuw. Het risaliet wordt bekroond door een driehoekig pseudo-fronton met een ronde oculus in het tympaan; de polygonale erker van de eerste verdieping dateert vermoedelijk uit het interbellum. Verder registers van rechthoekige vensters, op de bovenverdieping sinds 1847 met lekdrempel. Een klassiek hoofdgestel met architraaf, vlakke fries en een geprofileerde houten kroonlijst; twee getoogde, houten dakkapellen met voluutvormige vleugelstukken en een gebogen waterlijst op gestrekte uiteinden. Bewaarde houten vleugeldeur met radiale ijzeren tracering in de waaier, bovenvensters, en sierlijke ijzeren parapetten in het linker pand. Houten winkelpui met middenportaal, privé-inkom, pilasters, entablement en art-nouveau-schrijnwerk met typische roeden in het rechter pand.

In het interieur is de centrale vestibule met pilastergeleding bewaard, waarbij in de linker flank een monumentale trappenhal aansluit. Markante bordestrap met smeedijzeren leuning en fraaie trappaal, te dateren in het midden tot de tweede helft van de 19de eeuw.

Classicistisch herenhuis van negen traveeën en twee bouwlagen onder schilddak (leien, roofing) waarin twee dakkapellen met vleugelstukken. Mogelijk samenvoeging van oudere panden (zie muurankers met gekrulde spie en verschil in breedte van de penanten links en rechts van het risaliet). Bepleisterde en beschilderde lijstgevel uit de tweede helft van de 18de eeuw met middenrisaliet gemarkeerd door pilasters en bekroond met driehoekig fronton. Geblokte rondboogomlijsting met een sierlijke sluitsteen waarin rechthoekige vleugeldeur met snijraam; hogerop een gekorniste waterlijst waarop een uitspringende latere erker rust; bovenaan een radvenster. Verder rechthoekige vensters met kwartholbeloop en individuele lekdrempels. Eenvoudige gevelbeëindiging. Rechts van het risaliet een houten winkelpui met afzonderlijke privé-ingang (19de eeuw).