Burgerhuis in neoclassicistische stijl, oorspronkelijk een winkelhuis uit de tweede helft van de 19de eeuw, waarvan het bouwdossier niet werd teruggevonden. Bouwheer, ontwerper noch aannemer zijn gekend. Het pand werd tot zijn huidige vorm verbouwd in opdracht van Ed. De Coker, naar een ontwerp door de architect Jan De Vroey uit 1922. Tot de ingreep behoorden de aanpassing van de winkel tot kantoor en vestibule met een nieuwe pui, de bouw van een nieuwe veranda met bovenlicht en een achterbouw.

Het verbouwingsproject behoort tot het latere oeuvre van Jan De Vroey, wiens loopbaan midden jaren 1890 van start was gegaan. Hij realiseerde kort vóór de Eerste Wereldoorlog de neogotische Sint-Hubertuskerk in Berchem. Waar hij in de residentiële architectuur uit zijn beginjaren zowel het conventionele neoclassicisme, het eclecticisme als de art nouveau beoefende, laveerde hij tijdens het interbellum tussen de beaux-artsstijl en een behoudende art deco.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een hoge, geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, beantwoordt de compositie aan een regelmatig ordonnantieschema. Registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, op de eerste verdieping in geriemde omlijsting en met smeedijzeren borstwering, op de tweede verdieping met geprofileerde dagkanten en paneel op de borstwering. Een klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op tandlijst en voluutconsoles vormt de gevelbeëindiging. Bewaard houten schrijnwerk van inkomdeur en vensters; smeedijzeren keldertralies.

Volgens de verbouwingsplannen uit 1922, biedt de begane grond ruimte aan de vestibule, het kantoor, de eetkamer, veranda met bovenlicht, traphal, keuken annex pomphuis en wc. De eerste verdieping omvat de woonkamer, twee slaapkamers en de badkamer.