Hoeve "De Verloren Hoek" (huidige naamgeving door de vorige pachter), vroeger "De Quaeden Hoek", te bereiken via een lange erfoprit. Hoeve met een geschiedenis die zeker teruggaat tot in de 15de eeuw: eerste vermelding in 1468 als hoeve gelegen "tusschen den aermen vanden Quaeden Houcke". De hoeve heeft in de volgende vermelding (1554) al de naam van deze waterloop overgenomen. In 1690 wordt de hoeve beschreven als "D'hofstede met gheheel de walgrachten rontsomme tot ten opcante genaemt Ten Quaeden houcke". Aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) als twee haakse volumes, aan noord- en westzijde omgracht, met aan oostzijde een moestuin. Op de Poppkaart (circa 1850) is te zien dat het noordzuidgerichte deel niet meer bestaat; het langwerpig volume haaks op de straat is verlengd en aangevuld met een klein bijgebouwtje ten noorden.

Huidige hoeve met drie losse bestanddelen, waarvan de boerenwoning met geïncorporeerde stallen de oudste zijn (zie aanduiding Ferraris), het bakhuis en het lage stalgedeelte rechts aan de boerenwoning dateren van de eerste helft van de 19de eeuw; de zuidelijke schuurvleugel is gebouwd midden 19de eeuw; schuur in balken gedateerd "1837" (nochtans niet aangeduid op Poppkaart van circa 1850). Alle gebouwen zijn opgetrokken in verankerde baksteenbouw, onder pannen zadeldaken (Vlaamse pannen); enkel de boerenwoning is witgekalkt met gepekte plint. Boerenwoning van vijf traveeën en anderhalve bouwlaag (vermoedelijk in 19de eeuw verhoogd) + twee opkamertraveeën. De balkenlagen in de boerenwoning zijn bewaard en hebben versierde balksleutels; in de opkamer zijn deze versieringen van uitzonderlijke kwaliteit; vloer in opkamer van Boomse tegels; kelder van twee traveeën met tongewelven. De omwalling is niet meer bewaard.