Eind 19de-eeuws dorpshuis met bewaarde, oudere kern in het gedeelte dwars op de straat. Vermoedelijk al op de Ferrariskaart (1771-1778) als dwars op de straat gelegen huis afgebeeld; het primitief kadasterplan (1835) geeft een dwars op de straat gelegen tweewoonst weer. Volgens het kadasterarchief werd de bestaande bebouwing in 1882 uitgebreid in opdracht van Pierre Van de Velde; de uitbreiding betreft de bouw van het huis aan de straatkant. Verdere aanpassingen in de eerste helft van de 20ste eeuw. Het huis was tot 2003 bewoond. Bij noodonderzoek voorafgaand aan de afbraakwerken kwamen, na het wegnemen van het behangpapier in de twee woonruimtes, geschilderde motieven aan het licht.

Vrijstaande woning van drie traveeën op L-vormig grondplan (volume aan de straatkant van 1882, haaks volume erachter met oudere kern). Bepleisterde en/of geschilderde, verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldaken. Bepleisterde en geschilderde lijstgevel aan de straat begrensd door imitatiehoekkettingen en afgelijnd door een geprofileerde, houten kroonlijst. Rechthoekige openingen, aan de straatkant met afgeschuinde bovenhoeken (vernieuwd houtwerk). Verankerde erfgevel met hanggoot van het dwarsvolume, met omlijste vensteropeningen en gedichte lagere korfboogdeur.

Interieur. Leefruimte met behouden wand- en haardbekleding met zogenaamde "Delftse" tegels uit begin 20ste eeuw. Blauwe vierkante tegels met scheepvaarttaferelen op de wanden en rechthoekige tegels met molenlandschappen als boordmotief. Vlaamse schouw met geprofileerde haardlijst en bekleed met dezelfde blauwe tegels. Samengestelde balkenlaag waarvan moerbalk met kwarthol geprofileerde hoeken. Lage kelderdeur aan hengsels tussen bakstenen deurposten. Opkamer en tongewelfde huiskelder op de noordoosthoek. Bakstenen opkamertrap en zoldertrap. Oude rode vierkante tegelvloer in de opkamer.

Gesloopt tijdens onderzoek.