Zogenaamd "Woning Dr. De Beir". Deze beeldbepalende hoekwoning wordt gebouwd in 1924, in opdracht van Dr. De Beir, naar ontwerp van architect Huib Hoste (Brugge). De kunstminnende dokter vraagt aan Huib Hoste een grote en goedkope woning voor zijn praktijk en gezin, in "nieuwe stijl", te bouwen. Huib Hoste maakt van de gelegenheid gebruik om te experimenteren met de constructie van het gebouw: gebruik van sintel- of assebeton.

In 1930 laat dr. R. De Beir de woning op een vrij uniforme wijze uitbreiden, naar plannen van architect F. Vervalcke, met een garage en wachtkamer, die in verbinding staat met de oorspronkelijke woning. Bovenaan zijn er twee appartementen. Thans is dit volume afgebroken.

Het uitzicht wordt lang bepaald door een aanpassing van 1949-1950, naar ontwerp van A. Verburgh: aangepaste begane grond, bekleed met zwarte leistenen en nieuwe raamindeling; de bovenbouw wordt gecementeerd. Bij een grondige restauratie in 1999-2000 wordt het huis in zijn oorspronkelijk uitzicht hersteld, met zwartgeschilderde muren en een plint in rode Boomse tegels.

Zuiver geometrische en functionalistisch uitgewerkt volume van drie bouwlagen onder plat dak. Rechthoekige plattegrond, die door het gebruik van beton de mogelijkheid geeft tot een vrijere ruimte-indeling. Functioneel uitgewerkte plattegrond met op de begane grond de dienstruimten en de consultatiekamers van de dokter. Op de eerste verdieping situeert zich een L-vormige eet-, woon- en studeerkamer met balkon. De scheiding met slaap- en badkamer van de ouders gebeurt door enkele treden. Op de bovenverdieping bevinden zich de slaapkamers van de kinderen, de speelkamer en gastenkamer. De centraal geplaatste trap met zenitale verlichting (geometrisch glas in lood) verbindt de verschillende functies: wonen, werken en slapen. Hoste besteedt veel aandacht aan de lichtinval binnen het totaalconcept.

Het oorspronkelijke materiaalgebruik geeft een visuele vertaling van de verschillende functies: begane grond met praktijk en dienstvertrekken wordt bekleed met rode Boomse tegels, de bovenverdieping met de woon- en slaapvertrekken wordt aangegeven door een zwartgeteerd parement, waardoor de woning wordt afgescheiden van de bodem. De grote betonnen kozijnramen in de bovenbouw vormen grote composerende vlakken, die ingedeeld worden in kleinere. De vaste ramen zijn in serie vervaardigde ramen van gewapend beton, vermoedelijk geleverd door een firma uit Roubaix. De opendraaiende delen zitten dieper in het gevelvlak en zijn uit hout vervaardigd. Benadrukte inkompartij van gele baksteen getypeerd door verlichtingskubusje met een rood kruis, waarboven vlaggenmasthouder als verticaal accent.

De aankleding van het interieur gebeurde in samenwerking met kunstschilder en binnenhuisarchitect V. Sevranckx. Ze is een uitstekend voorbeeld van Hostes visie, dat kleur, wand en meubel één plastisch geheel vormen. Naar verluidt bleef de door Sevranckx ontworpen muurschildering bewaard onder de huidige beschildering. In alle kamers zijn de oorspronkelijke ingebouwde kasten bewaard.

Deze woning, die Hoste ontwerpt op het toppunt van zijn carrière, is een typevoorbeeld van de manier waarop Hoste de principes van de Nederlandse "Stijl"-beweging heeft toegepast, en kan beschouwd worden als hét basiswerk van de moderne architectuur in Vlaanderen.