Dit erfgoedobject heeft geen erfgoedwaarde meer. De erfgoedwaarden waarom we het object opnamen in de inventaris, zijn niet meer aanwezig, bijvoorbeeld door verbouwing of sloop.
Zogenaamd "Vaucelleshoeve", gelegen achter de Graaf Jansdijk in de Monnikenpolders, teruggaand tot de 12de eeuw. In 1255 verwerven de Cisterciënzers van Vaucelles (nabij het Franse Cambrai) de gronden van Walter van Gistel; zij bezitten ook de Grote Keuvel (zie Kalfstraat nummer ?). De monniken baten de hofsteden niet zelf uit. In 1328 gaat de Vaucelleshoeve over naar de abdij Ten Duinen; de cisterciënzerabdijen konden hun hoge leningen niet terugbetalen. In 1492 was er een grote dijkbreuk die grote schade aanrichtte aan de Vaucelles- en Keuvelhoeve.
Het oudste kaartmateriaal uit het eerste kwart van de 18de eeuw toont ons de hoeve bestaande uit één volume onder zadeldak. Midden 18de eeuw wordt de hoeve uitgebreid met een extra volume haaks op het eerste. Het oudste gedeelte bevindt zich op de plaats van het huidige boerenhuis, het tweede volume kunnen wij als de huidige schuur identificeren. In de 19de eeuw blijven beide volumes ongewijzigd. In 1909 wordt de woning aan de achterzijde met twee aanbouwen uitgebreid. De langwerpige vleugel daarachter dateert van 1974.
De hoeve bestaat uit twee losse, haaks op elkaar staande vleugels: het boerenhuis en de schuur, gelegen op een langwerpig begraasd erf. De hoeve staat aangeduid met de twee hoofdvolumes op de Ferrariskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (1843). Het woonhuis is een laag 18de-eeuws volume, onder een pannen zadeldak, van verankerde, gecementeerde bakstenen muren; niet veranderd van buitenvolume, maar toch zwaar verbouwd: muuropeningen, indeling enzomeer. De opvallende, éénbeukige dwarsschuur is gebouwd midden 18de eeuw. Het gebouw is witgekalkt en voorzien van luchtgleuven en talrijke zichtbepalende steunberen en telt twee doorritten. Op de nu verdwenen pui van de dorsvloer zou "1644" gestaan hebben. Het dak van de schuur is hoogstwaarschijnlijk verlaagd; het gebinte kan 18de-eeuws zijn. Het noordelijke gedeelte van de schuur is in de 20ste eeuw verbouwd tot stallen met diltepersen. Het smallere wagenhuis links naast de schuur is op een gevelsteen "1874" gedateerd.
Rijksarchief Brugge, Aanwinsten, nr. 3180, nr. 3180, f. 10r°, art 15 (1690).
Folder Open Monumentendag Knokke-Heist, 14.09.1997.
COORNAERT M., Knokke en het Zwin, De geschiedenis, de topografie en de toponymie van Knokke met een studie over de Zwindelta, s.l., 1974, boekdeel 1, p. 30-31, 157-158, 329-331.
DEVLIEGHER L., Kunstpatrimonium van West-Vlaanderen, deel 4: De Zwinstreek, Tielt, s.d., p. 86-87.
LANNOY D., Knokke-Heist. Terugblik, Maldegem, 1998, p. 176-177.
Bron: CALLAERT G., VANNESTE P. & HOOFT E. met medewerking van DE LEEUW S. & STRUYF J. 2005: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Knokke-Heist, Deel I: Deelgemeente Knokke, Deel II: Deelgemeenten Heist, Ramskapelle, Westkapelle, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL4, onuitgegeven werkdocumenten. Auteurs: Vanneste, Pol; Hooft, Elise; Callaert, Gonda Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
