"De Grote Keuvelhoeve", de enige hoeve die in de Keuvelpolder is gebouwd. De site dateert uit de 12de eeuw en ontleent haar naam aan de vorm van het dak van het toenmalige boerenhuis: een "keuvelkap" of een dak met een wolfseind. In 1255 wordt deze hoeve, samen met de "Vaucelleshoeve" en de "Kleine Keuvelhoeve" in Westkapelle, door Walter van Gistel verkocht aan de Abdij van Vaucelles nabij Cambrai. Circa 1320 raakt de Abdij van Vaucelles in geldnood, de monniken kunnen hun schulden bij de abten van Ter Duinen niet afbetalen. Ze laten de Keuvel in 1326 tijdelijk aan Ter Duinen over, om de schuld te betalen (tot eind 14de eeuw). Vanaf 1400 tot circa 1500 wordt de hoeve verpacht aan Ter Duinen, omdat ze voor de Abdij van Vaucelles te weinig opbrengt. Gedeeltelijke verwoesting van de hoeve als gevolg van de vloed door de Graaf Jansdijk in 1492-1493; hoeve wordt hersteld. Na 1500 verpacht aan particulieren.

Huidige gebouwen dateren vermoedelijk van de 18de eeuw. Twee losse, haaks op elkaar staande vleugels: witgekalkt boerenhuis met geïncorporeerde stallen en schuur in blote baksteen. Boerenhuis staat op een kleine hoogte, dat in 1944 circa 1 meter boven het hoogwaterpeil uitstak; opkamer die, te oordelen naar de zoldering, rechts is vergroot. In het oudste gedeelte moer- en kinderbalken, in het jongere evenwijdig lopende balkjes. De boven een ondiepe kelder gelegen hoge voutekamer is bereikbaar langs een spiltrap. Ernaast is één houten versierde schouwwang. De vroeger met stro gedekte schuur neemt de noordelijke helft van de andere vleugel in; de andere helft was ingenomen door een gesloopte lagere schuur en een - verhoogde - stal. De overgebleven éénbeukige schuur heeft één doorrit; de ene zijgevel is met vlechtingen versierd; dakspant bewaard. Rond de hoeve liggen resten van een walgracht, die nu nog ongeveer 5 meter breed is.