"Casino". Concertgebouw opgericht in opdracht van "Société de la Grande Harmonie de Courtai", in 1844 naar ontwerp van Camille Dehults. Het gebouw behield slechts korte tijd haar oorspronkelijke functie. In 1851 werd het geheel verkocht en werd het gebouw ingericht als school en links en rechts uitgebreid met een poorttravee. De tuin, die zich oorspronkelijk uitstrekte tot het Louis Robbeplein werd verkaveld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt het gebouw zwaar beschadigd. Sinds circa 1950 huisvest het gebouw het Textielpatroonsverbond van het Kortrijkse en later ook het Nationaal verbond der Vlaswevers, het Nationaal Verbond der Tapijt-, Fluweel-, en Meubelstofwevers, de Kamer voor Handel en Nijverheid en het Beroepsziekenfonds.

Beeldbepalend pand van zeven traveeën en twee bouwlagen onder schilddak, uitgebreid in 1852 met twee poorttraveeën onder driehoekig fronton. Op de bovenverdieping geflankeerd door twee vlakke pilasters met Ionisch kapiteel. Bepleisterde en beschilderde pilastergevel, benadrukt door het drie traveeën breed middenrisaliet onder driehoekig fronton aansluitend bij de bekronende, gesloten borstwering. Verticaliserende pilasters en zuilen met Ionisch kapiteel. Rechthoekige deurvensters met balusterborstwering op de bovenverdieping, rondbogig op de begane grond. Arduinen bordes. Overige bovenvensters in vlakke omlijsting en onder kroonlijst. De hoeken worden verticaal benadrukt door de vlakke pilasters met rechthoekige verdiepte panelen.

Deels bewaard neoclassicistisch interieur met onder meer centraal salon met gecanneleerde zuilen en pilasters. Bepleisterde plafonds. Gang met marmeren vloer met centraal stermotief. Behouden wandverlichting. Monumentaal trappenhuis met op de bovenverdieping met marmer-imitatie beschilderde zuilen. Indrukwekkende 'feestzaal' met behouden luchters met art-deco-inslag.