Het primitief kadasterplan uit ca. 1835 geeft een eerste, schetsmatige beeld van het volledige domein in de eerste helft van de 19de eeuw met het landhuis in het verlengde van de toegangsdreef, een parkje ten noorden met een grote vijver met eiland en hoeve ten zuiden. De latere topografische kaarten van 1862, 1883 en 1911 geven een ongewijzigd beeld: het parkje met vijver en eiland wordt omgeven door sierbeplanting en een eenvoudig omlopend pad. De vormgeving van vijver en pad doen een aanleg in landschappelijke stijl vermoeden. Ten zuidoosten van het landhuis liggen een boomgaard en moestuin bij de hoeve.

Op het einde van de 19de eeuw laat de nieuwe eigenaresse, Philomeme Doutreligne-Ghellinck, de hoeve grotendeels afbreken en een nieuwe constructie (dienstwoning met koetshuis) in de voormalige boomgaard oprichten.

Rond 1942 voert architect Jacques Viérin verbouwingen uit aan het landhuis en bouwt circa 1950 in opdracht van de familie een sobere villa (nummer 30) in neoclassicistische stijl nabij de noordwestelijke vijveroever.

Huidige toestand

De hoofdtoegang van het domein bevindt zich aan de Doorniksesteenweg, waar een toegangsdreef tot aan een smeedijzeren hek met lansvormige spijlen en gietijzeren zuilvormige hekpijlers leidt. Een secundaire toegang aan de Sint-Denijseweg loopt via een korte inrit naar de villa aan de noordzijde van de vijver.

Aan de zuidgrens van het domein ligt de conciërgewoning met koetshuis en tot garage omgebouwde paardenstallen (nummer 36). Het gebouw met sober uitgewerkte zuidgevel en decoratieve houten sierlijsten aan de noordgevel, bewaart mogelijk nog een deel van de oorspronkelijke hoeve.

In de tuin, aangelegd in landschappelijke stijl, vormt de noordelijk gelegen grote vijver met onregelmatige oever het focuspunt. Het eilandje in de vijver is bereikbaar via een eenvoudige, witgeschilderde tuinbrug. Op het eiland staan een octogonaal hoenderhok en twee oude eiken. Naast de vijver bleef tevens een achthoekige serre bewaard. Aan de randen van het gazon staan bomengroepen van dezelfde soort aangeplant in groepjes van 3, 5 of 7 (kastanje, beuk, gewone acacia, hulst en taxus). In het omgevende parkbos domineert gewone beuk.

Het bomenbestand bestaat uit een honderdtal hoogstammige bomen, waaronder een gewone plataan (Platanus x hispanica) met stamomtrek van 410 cm (gemeten op 130 cm hoogte), een rode paardenkastanje (Aesculus x carnea) van 243 cm omtrek, bruine beuk (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) met omtrek van 285 cm, een witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) van 365 cm omtrek, een zomereik (Quercus robur) met omtrek 388 cm, een gewone beuk (Fagus sylvatica) van 361 cm, een tamme kastanje (Castanea sativa) van 453 cm en een gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus) van 305cm. In de tuin staat tevens een zeldzame zwarte moerbei (Morus nigra) met een stamomtrek van 223 cm. Fragmentarische bewaarde oude afsluitingshaag van meidoorn.