Historische hoeve, tevens één van de belangrijkste hoeves van Bellegem, zogenaamd "Goed te Brasseye", ook "Groot Hof" genoemd.

De historische naam Brasseye komt voor het eerst voor in een kwijtschrift van 13 oktober 1391. De hoeve vormde het centrum van de gelijknamige heerlijkheid van Brasseye.

De hoeve wordt afgebeeld op verschillende historische kaarten en plattegronden, met name de kaart van de kasselrij Kortrijk van Sanderus (circa 1644) en een wandschilderij in het Kortrijkse stadhuis geschilderd door L. de Berasques (1641). Het landboek van Bellegem (1769) en de Ferrariskaart (1770-1778) beelden de hoeve af als een vierkante, gesloten hoeve te midden van een cirkelvormige walgracht. Op de Atlas der Buurtwegen (1843) aangeduid als ferme vwe Everaert. Tevens opgenomen op het primitief plan van het kadaster (1835).

Gesloten hoeve met vierkante opstelling. De 18de-eeuwse gebouwen staan opgesteld rond een deels onverhard, deels gebetonneerd en gekasseid binnenerf. Oostelijke erfoprit met aan de straatzijde de restanten van een meidoornhaag. Ten noorden het woonhuis met aansluitend tweede poortgebouw en bergruimte. Ten oosten, monumentale driedubbele dwarsschuur. Ten zuiden twee stalvleugels en ten westen stalvleugel haaks op het woonhuis geplaatst. Verdwenen poortgebouw ten zuiden. De omwalling bleef bewaard achter het woonhuis en de schuur. Het erf wordt ten zuiden begrensd door de Spienbeek.

Woonhuis. Gecementeerde en verankerde lijstgevel van acht traveeën en één bouwlaag. In oorsprong gevel van rode baksteen, rijkelijk afgewerkt door het gebruik van Doornikse steen voor onder meer vensteromlijstingen. Pannen zadeldak, oorspronkelijk voorzien van klokkentorentje waarvan enkel de voet bewaard bleef. Gevel geritmeerd door steekbogige muuropeningen met deels bewaard houten schrijnwerk en voorzien van dievenstaven. Twee gewijzigde rechthoekige muuropeningen. Aansluitend poortgebouw en bergruimte, deels gecementeerd en deels van rode baksteen op een gepikte plint onder pannen zadeldak. Rondbogige poortdoorgang, thans niet meer in gebruik, afgewerkt met Doornikse steen. Zoldering met bewaarde moer- en kinderbalken. Twee rechthoekige muuropeningen ter vervanging van drie steekbogige kleinere openingen.

Schuur. Driedubbele dwarsschuur van rode baksteen onder zadeldak (golfplaten) met hoekkettingen van Doornikse steen. Hier en daar zijn er restanten van vlechtingen bewaard in de zijgevels. Oorspronkelijk was het gebouw hoger, tijdens een storm in 1927 waaide het strodak weg. Om dit in de toekomst te vermijden werd het dak met anderhalve meter verlaagd. De schuur heeft drie paarsgewijs geplaatste korfboogvormige openingen. Aan de erfzijde werden de oorspronkelijke poorten vervangen door rechthoekige schuifpoorten. Aan de zijde van de omwalling is er één opening toegemaakt, de andere bezitten nog de originele houten poorten. Tussen twee poorten zijn er telkens twee steunberen geplaatst, de zijgevels worden met één steunbeer versterkt. Laat 19de- begin 20ste-eeuws gebinte, gordingen kap met gekruiste schoren op spanten.

Drie stalvleugels van rode al dan niet bepleisterde verankerde baksteenbouw, eveneens afgewerkt met hoekkettingen van Doornikse steen. Stallen onder licht overkragende pannen zadeldaken. Veelal gewijzigde rechthoekige muuropeningen. Binnenin brede troggewelven op houten balken. Rechts van de afgebroken inrijpoort, stalvleugel met heiligennisje.