Opvallende vrijstaande dorpswoning gelegen in het gehucht Watermolen, gelegen ten oosten van de dorpskern en op de grens met Kuurne en Kortrijk.

Dwars op de straat ingeplante woning vermoedelijk daterend uit het eind van de 18de eeuw. Het volume wordt reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) en is tevens duidelijk te herkennen op de Atlas der Buurtwegen (1843). Op dat ogenblik is het één enkele woning en is het eigendom van brouwer Frans Vanrobaeys.
In 1883 wordt volgens de kadastrale schets de woning opsplitst in drie woningen. Circa 1950 wordt aan de achtergevel een klein volume toegevoegd.

Heden, driewoonst van verankerde baksteenbouw onder zadeldak bekleed met Vlaamse pannen. Witgekalkte gevels op gepikte plint. Rechthoekige muuropeningen met behouden schrijnwerk cf. de ramen met roedeverdeling en de luiken. Deels gecementeerde achtergevel gemarkeerd door vier opkamertraveeën. Verdiepte vensters met schuiframen en luiken. Rechthoekige kelderopeningen met getraliede blokvensters. Rechter zijgevel gemarkeerd door twee gedichte vensters onder druiplijst. Drie blinde benedenvensters.

Interieur. De huidige drie woningen hebben een eenvoudige interieuraankleding.

Nummer 101 doet thans dienst als opslagruimte. Nummer 103, wordt getypeerd door de twee traveeën brede woonkamer met achterliggende opkamer. Nummer 105, dat het grootste deel van het volume beslaat wordt gekenmerkt door de eenvoudige marmeren schouwmantels en bepleisterde plafonds met geprofileerd lijstwerk. Vermoedelijk deed dit deel dienst als herberg.
Kelder met eenvoudig witgeschilderd bakstenen tongewelf en bakstenen vloer.