Neoclassicistische pastorie gebouwd in opdracht van de kerkfabriek van de Sint-Andriesparochie, naar een ontwerp door de architect Pierre Paul Stoop uit 1851, uitgevoerd door de aannemer-architect Jean Baptiste Winders in 1852. De bouwaanvraag werd ingediend door de pastoor van Sint-Andries, Eerwaarde Heer Petrus Visschers.

Pierre Paul Stoop, zoon van architect Frans Stoop en broer van stadsbouwmeester Frans Jacob Stoop, trad in 1843 als architect in dienst van de provincie Antwerpen, eerst als conducteur en vanaf 1849 als onderbouwmeester van het arrondissement Mechelen. In beide functies was hij assistent van provinciaal architect Ferdinand Berckmans. Hij bleef in provinciale dienst tot 1852, om vervolgens een privé-loopbaan uit te bouwen. Tot zijn belangrijkste eigen realisaties behoren de abdijkerk van Tongerlo uit 1852-1858, en de minderbroederskerk uit 1868-1876 in Mechelen, beide ontworpen in neogotische stijl. Over zijn productie burgerlijke architectuur in Antwerpen is weinig bekend.

Aan drie zijden vrijstaand paviljoen met dubbelhuisopstand, op een rechthoekige plattegrond van drie bij zes traveeën, twee bouwlagen hoog onder een schilddak (nok parallel aan de straat, leien). Het gebouw is haaks ingeplant tegen de zuidelijke transeptgevel van de Sint-Andrieskerk, parallel aan het zuidelijk zijkoor, en is door een binnentuin gescheiden van de oude pastorie. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels rusten op een plint uit blauwe hardsteen. Gemarkeerd door hoekkettingen beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen met afgeronde bovenhoeken, geprofileerde dagkanten en individuele lekdrempels; voor de helft blindnissen in de lange zuidgevel en later verbrede vensters in de oostelijke tuingevel. De inkomdeur in de middenas van de westgevel onderscheidt zich door een eenvoudig geprofileerde omlijsting uit blauwe hardsteen. Een klassiek hoofdgestel met gelede architraaf, vlakke fries en een vernieuwde kroonlijst vormt de gevelbeëindiging.

Op de hoekpenant: Onze-Lieve-Vrouwebeeld met kind op linkerarm, rustend op een kleine vierkante sokkel, met een groot kegelvormige baldakijn en smeedijzeren lichtarm met lantaarn. Het gekroonde, gepolychromeerde, lindehouten beeld uit het midden van de 18de eeuw, afkomstig van de hoek van Aalmoezenierstraat en Bogaardestraat, werd hier geplaatst in 1963. Naar Jan van Papenhoven wordt verwezen als mogelijk maker, met een datering in 1742. Monique en Etienne Mahieu voerden in 2004-2005 een restauratie uit op het beeld, waarbij de polychromie werd vrijgelegd.

Hoekhuis van respectievelijk drie en zes traveeën, twee bouwlagen en leien schilddak gebouwd in 1851 naar ontwerp van architect J.B. Winders. Bepleisterde en beschilderde lijstgevels op plint van arduin. Opvallende hoekstenen. Rechthoekige vensters met afgeronde bovenhoeken en geprofileerde dagkanten, deels blind in de zuidgevel. Dito deur in geriemde omlijsting van arduin. Eenvoudige beëindiging met geleed kordon, vlak fries en vernieuwde dakgoot. Op de hoekpeant: Onze-Lieve-Vrouwebeeld met kind op linkerarm, rustend op kleine vierkante sokkel; grote kegelvormige baldakijn en krullige smeedijzeren lichtarm met lantaarn.