Neoclassicistisch herenhuis naar een ontwerp door de architect Heliodore Leclef uit 1854. Opdrachtgever was de weduwe Helena Van Celst-Kums (Antwerpen, 1779-Antwerpen, 1864), die in 1829 het aanpalende hotel de Vinck had verworven. Na het overlijden van haar echtgenoot de lakenhandelaar Guillaume Van Celst (1754-1813), stichtte ‘juffrouw Van Celst' in 1817 een school voor arme volksmeisjes, gevolgd door een weeshuis voor behoeftige meisjes en een heropvoedingstehuis voor penitenten. In 1832 namen deze instelling hun intrek in het gebouwencomplex aan de Sint-Jacobsmarkt, het latere Instituut Van Celst.

Het hotel Van Celst behoort tot het vroege oeuvre van Heliodore Leclef, die een succesvolle loopbaan ontplooide in dienst van de hogere burgerij. Tot zijn gekende realisaties in Antwerpen, opklimmend tot het midden van de 19de eeuw, behoren tal van winkel-, burger- en herenhuizen in neoclassicistische stijl, met invloed van achtereenvolgens de Louis-Philippe- en de second-empirestijl tijdens de jaren 1850 en 1860. Het belangrijkste ontwerp uit zijn late carrière is het Onze-Lieve-Vrouwecollege van de paters jezuïeten aan de Frankrijklei, daterend uit 1871. In deze periode bouwde hij meerdere statige hotels op de Leien en rond het Stadspark, alleen of in samenwerking met zijn zoon Edmond Leclef, die mee het beeld van deze belangrijke 19de-eeuwse stadsuitbreiding bepalen.

Voorname rijwoning met dubbelhuisopstand van vijf traveeën en drie bouwlagen oorspronkelijk onder een schilddak (nok loodrecht op de straat, pannen). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel rust op een plint uit blauwe hardsteen. Horizontaal geleed door de puilijst en volkomen symmetrisch van opzet, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze wordt gemarkeerd door het rechthoekige portaal in een eenvoudige, geriemde omlijsting, en op de eerste verdieping door een waterlijst en een balkon met balustrade, beide op voluutconsoles. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters met geprofileerde dagkanten. Deurvensters vanaf de puilijst op de eerste verdieping, voorzien van gietijzeren borstweringen met meander- en spiraal fries; individuele lekdrempels op de begane grond en de lage tweede verdieping, aldaar met onderdorpels. Een klassiek hoofdgestel met gelede architraaf, vlakke fries en houten kroon- en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Madonna uit stenig materiaal, een serieproduct van omstreeks 1945, met sokkel en lantaarn tussen de eerste en tweede travee.