Burgerhuis in in neo-Florentijnse vroeg-renaissancestijl, samen opgetrokken met het achter aanpalende winkelhuis aan de Oever, naar een ontwerp door de architect Ernest Stordiau uit 1887. Opdrachtgever van het bouwproject was de ingenieur Frédéric Belpaire (Antwerpen, 1833-Oxford, 1917), echtgenoot van Marie Teichmann (Antwerpen, 1829-Antwerpen, 1900), jongste dochter van ingenieur Théodore Teichmann (Venlo, 1788-Antwerpen, 1867) en Marie Cooppal (Wetteren, 1798-Antwerpen, 1867), de provinciegouverneur van Antwerpen van 1845 tot 1862. Frédérique Belpaire, een invloedrijk figuur in ultramontaanse kringen te Antwerpen, richtte tijdens de latere 19de eeuw de Katholieke Kring en het Werkmanswelzijn op, en geldt als een belangrijk weldoener van het parochiaal onderwijs. Hij was de oom van de schrijfster Marie-Elisabeth Belpaire (Antwerpen, 1853-Antwerpen, 1948).

Waar Ernest Stordiau zich als beginnend architect bediende van het destijds conventionele neoclassicisme of de second empire, onderscheidde hij zich vanaf de tweede helft van de jaren 1880 met burgerhuizen in een geheel eigen, op de Florentijnse vroegrenaissance geïnspireerde bouwstijl. Daarvan behoort het hotel Belpaire tot de vroegste en meest representatieve voorbeelden. De architect drukte omstreeks de eeuwwisseling met talrijke realisaties een belangrijk stempel op de wijk Zurenborg, en speelde een vernieuwende rol binnen de Antwerpse art nouveau. In zijn behoudende late werk uit het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog, liet hij zich vooral inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme. De opdracht voor het nieuwe verenigingsgebouw van de Katholieke Kring in de Lange Gasthuisstraat, dat Stordiau in 1901 ontwierp, is eveneens toe te schrijven aan Frédéric Belpaire.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning met enkelhuisopstand een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De statige lijstgevel heeft een parement uit witte natuursteen, met overvloedig gebruik van blauwe hardsteen voor de vlakke plint en geboste pui, waterlijsten, vensteromlijstingen, de zuilengalerij en architraaf. Nadrukkelijk horizontaal geleed en axiaal van opzet, wordt de opstand op de eerste verdieping gemarkeerd door een centraal balkon met consoles en geajoureerde borstwering. Rechthoekige vensters met doorgetrokken lekdremples en deur met diamantkopsleutel op de begane grond. Rondboogvensters in geblokte omlijsting met doorgetrokken omlijsting op de eerste verdieping. De tweede verdieping onderscheidt zich door een breed veellicht, uitgewerkt als een galerij met zes Ionische zuilen gevat tussen pilasters. De cordonvormende lekdrempels zijn bewerkt met een meanderfries, en een palmettenfries accentueert het entablement van de galerij. Een klassiek hoofdgestel met een gelede architraaf, een vlakke fries en een breed uitkragende houten kroonlijst met tandlijst vormt de gevelbeëindiging. Bewaarde houten inkomdeur met casementen, houten vensterschrijnwerk, smeedijzeren souterraintralies en een gietijzeren voetschraper.

Prachtig burgerhuis in neo-Florentijnse vroeg-renaissancestijl naar ontwerp van architect Ernest Stordiau (1887). Lijstgevel met parement van zandsteen en arduin op onderbouw met bossage, rechthoekige muuropeningen, een brede platte puilijst. Tweede bouwlaag met typische rondboogvensters in een geblokte omlijsting in de as, balkon met fraaie geajoureerde leuning. Derde bouwlaag gemarkeerd door een galerij van zes Ionische zuiltjes begrepen tussen een palmettenfries bovenaan, vlakke pilasters links en rechts en een kordon met meanders aan de basis. Bekroning met hoog entablement bestaande uit een lijst, een vlak fries en een gekorniste ver uitstekende kroonlijst.