Historiek en context

Modernistische puddingpoederfabriek gebouwd in opdracht van de nv Imperial Products, naar een ontwerp door de architect Ernest Nagels uit 1928, opgetrokken in 1930-1931. Het aannemersbedrijf Paul & Marcel Hargot, opvolgers van Max Hargot, stond in voor de bouw. Omstreeks 2000 werd het pand gerenoveerd tot wooncomplex, met een ingrijpende aanpassing van het gevelfront.

Imperial Products, alom bekend producent van puddingpoeder, dankt zijn ontstaan aan de koffiefabrikant John Fernand Collin (Vertrijk, 1871-Antwerpen, 1959), die in 1895 huwde met Jeanne Verelst (1868-1941). Als bijproduct van haar kruidenierswinkel begon deze laatste in 1900 met de verkoop van verse pudding, en ontwikkelde in 1903 het eerste Belgisch recept voor puddingpoeder. Gecommercialiseerd vanaf 1904, werd in 1928 de nv Imperial Products opgericht, die kort daarna de nieuwe puddingpoederfabriek liet bouwen in de Vekestraat. Het nieuwbouwcomplex paalde aan de bestaande vestiging van het bedrijf en de privé-residentie van het echtpaar Collin-Verelst, gelegen aan de Paardenmarkt. Vanaf 1938 breidde de firma het productie-assortiment uit tot zelfrijzend bakmeel en bakpoeder. Imperial Products fuseerde in 1968 met de mayonaisefabrikant Devos Lemmens tot het voedingsbedrijf Continental Foods.

Over het oeuvre van Ernest Nagels, die vermoedelijk actief was van de begin jaren 1910 tot omstreeks 1940, is tot op heden weinig bekend. Na zijn beginwerk in beaux-artsstijl, lijkt hij tijdens het interbellum consequent de art-decostijl te hebben toegepast, met als belangrijkste realisatie het statige hotel Van den Heuvel aan de Jan Van Rijswijcklaan.

Architectuur

Functioneel gebouw met een geknikte plattegrond een structuur uit gewapend beton, acht traveeën breed en vijf bouwlagen hoog, waarvan de hoogste twee aan straatzijde als pseudo-mansarde zijn uitgewerkt. Het complex incorporeert een pakhuis uit 1864, en huisvestte oorspronkelijk drie woonkwartieren in de linker vleugel. Drieledig van opbouw, onderscheidde het gevelfront zich oorspronkelijk door een opengewerkte middenpartij, opgebouwd uit een rastervormig betonskelet met geprononceerde pijlers en brede raampartijen, onder een breed overstekende kroonlijst. Deze werd links geflankeerd door de meergezinswoning en rechts door het geïncorporeerde en verhoogde pakhuis, beide met een afwijkende ordonnantie in baksteenbouw. De beeldbepalende kenmerken van de middenpartij zijn bij de renovatie omstreeks 2000 verdwenen. Het betrof de markante, publicitaire opschriften: “IMPERIAL PRODUCTS S.A.” uitgevoerd in grote reliëfletters op de borstweringen, en verder het smeedijzeren traliewerk van begane grond en souterrain, en de ijzeren fabrieksramen met kleine roeden van de bovenverdiepingen. Enkel de structuur, de hardstenen plint en vensterposten van de begane grond, en het portaal met houten inkomdeur herinneren aan de oorspronkelijke toestand.

De onregelmatige plattegrond, in de kern ontsloten door een lichthof en een centraal ingeplante traphal met goederenlift, bood volgens de bouwplannen op de begane grond ruimte aan de in- en uitrij, kantoren, loskades, garages en een werkplaats. De eerste verdieping omvatte de verzending en de drukkerij, de tweede verdieping de verpakking, de derde verdieping de werkplaatsen en het laboratorium, de vierde verdieping de ateliers voor ‘mengsels en bloemverdeeling’, de gescheiden refters, kleedkamers en wasplaatsen voor mannen en vrouwen. De lagere linker vleugel huisvestte drie woonkwartieren van elk drie kamers en een keuken, ontsloten door een eigen traphal. De rechtervleugel met het geïncorporeerde pakhuis bestond volledig uit stapelruimte, uitgerust met een hijskoker en zakophaler.