Onze-Lieve-Vrouwebeeld uit 1760 toegeschreven aan Walter Pompe, geplaatst in de rondbogige gevelnis van een sterk verbouwd pakhuis. Dit eclectische gebouw werd opgetrokken in opdracht van de heer O. Lejeune, naar een ontwerp door de architect Frans J.H. Bex uit 1864. Twee traveeën breed en vier bouwlagen hoog, onderscheidde de bakstenen lijstgevel zich door kolossale lisenen en korfboogpoorten en steekboogvensters in verkleinende ordonnantie. Volgens de bouwplannen was het Onze-Lieve-Vrouwebeeld afkomstig van het pand dat eerder dit perceel innam. Het pakhuis werd in 1929-1930 door de architect Ernest Nagels geïncorporeerd in de fabriek van Imperial Products, met verbouwing van de pui en toevoeging van extra verdiepingen.

Uitgevoerd in gepolychromeerd terracotta, stelt het beeld de Onze-Lieve-Vrouw voor met het kind op de rechterarm, beide eertijds gekroond. Staande op een wereldbolvormige sokkel met rocailledecor, vertrapt zij de Antwerpse ketter Tanchelm, die aan het begin van de 12de eeuw de geldigheid van de sacramenten in twijfel trok. De kelk in de hand van het Jezuskind symboliseert de Eucharistie. Een stralenkrans en zinnebeeldige duif vormen de bekroning; de smeedijzeren lichtarm met lantaarn is verdwenen. Het beeld werd in 1997-1998 gerestaureerd en opnieuw gepolychromeerd door Aleidis Bellefroid.