Deze opvallende neogotische herenwoning werd rond 1886 gebouwd voor de heer Persoons naar ontwerp van J.A. Van der Gucht. In 1901 voerde architect Louis De Vooght een aantal wijzigingen uit in opdracht van Ch. De Keyser, maar respecteerde daarbij het oorspronkelijke stijlconcept. In 1920 volgt een kleine wijziging van een keldervenster door dezelfde architect.

De oorspronkelijke woning telde drie traveeën en twee en een halve bouwlaag onder leien zadeldak; bij de verbouwing in 1901 werd de woning een halve verdieping verhoogd. Het betreft een rode baksteenbouw, met rijkelijk gebruik van witte natuursteen voor plint, kordons en decoratieve elementen. De lijstgevel is met een houten gootlijst afgewerkt die op een natuurstenen, gesculpteerde fries rust. De opvallendste elementen van de gevel zijn de neogotische natuurstenen geveltop met dakvenster in de linker travee en de natuurstenen erker in de centrale deurtravee. De geveltop, met overhoekse pinakels, traceringen en drielobben, is een element dat reeds bij het originele ontwerp aanwezig was en bij de verbouwing van 1901 werd gerespecteerd; sindsdien bracht men echter vereenvoudigingen aan. De centrale erker op de bel-etage was oorspronkelijk een in hout uitgevoerde driezijdige erker met leien dak met spits. Bij de verbouwingen in 1901 werd de centrale travee volledig aangepast, waarbij ook de oorspronkelijk smallere deur met negblokken en neogotische beslag werd gewijzigd. Sinds 1901 is de rechthoekige vleugeldeur samen met het smallere bovenlicht in een natuurstenen geprofileerde omlijsting gevat en bekroond door een natuurstenen erker op consoles, waarboven brede muurdammen versierd met gotisch maaswerk en hangende korfbogen. Op de begane grond zijn de vensteropeningen korfbogig met kruiskozijnen en met een natuurstenen geprofileerde omlijsting. Oorspronkelijk bevond zich in de linker travee een brede poortdoorgang met negblokken; deze werd in 1901 vervangen door een venster identiek aan dat in de rechtertravee. Op de verdiepingen zijn de vensteropeningen rechthoekig met hoekneggen en kruiskozijnen. In de rechter travee is een gevelsteen aangebracht met een bas-reliëf met het Bijbelse symbool van het land van belofte, namelijk twee gezanten uit Kanaä die een grote druiventros dragen. Dit reliëf wordt reeds op de geveltekening van 1886 aangeduid.

Merkwaardige herenwoning, late neogotische stijl uit het eerste kwart van de twintigste eeuw.

Bak- en zandstenen lijstgevel van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. De benedenverdieping op witte natuurstenen plint met geprofileerde afzetting met twee boogvensters, waarin kruisramen in een fijn geprofileerde omlijsting; centrale rechthoekige vleugeldeur met smaller bovenlicht in een geprofileerde omlijsting. Op de tweede bouwlaag, erker op consoles, waarboven brede muurdammen versierd met gotisch maaswerk en hangende korfbogen, geflankeerd door kruisvensters; doorlopende dorpels. Op de derde bouwlaag centraal balkon met rechthoekig deurvenster, geflankeerd door kruisvensters. Linkse travee bekroond door een puntgeveltje met bolkozijn, begeleid door dubbele, overhoeks geplaatste pinakels, waarboven bollen; op de muurdammen maaswerk. Gevelsteen met bas-reliëf "twee gezanten uit Kana".