Burgerhuis in neoclassicistische stijl, oorspronkelijk het linker pand van een geheel van twee gekoppelde woningen, volgens de bouwaanvraag uit 1873 opgetrokken in opdracht van de diamantair Eduard Judels (°Amsterdam, 1838). Het rechter pand, een bescheidener burgerhuis, werd in 1949 grondig verbouwd (nummer 59). Tot het vastgoedproject behoorde nog een derde, individueel geconcipieerde woning op het links aanpalende perceel (nummer 55). Uit het bouwdossier vallen de ontwerper noch aannemer af te leiden. Judels, zijn echtgenote Betje Mathysse (°Amsterdam, 1842) en hun drie kinderen vestigden zich in 1872 vanuit Amsterdam in Antwerpen, waar tussen 1873 en 1879 nog drie kinderen geboren werden. Verderop in de Antoon Van Dyckstraat had Judels eerder in 1873 al drie huizen laten bouwen.

Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een later gemansardeerd zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, met schijnvoegen op de begane grond, rust op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Oorspronkelijk zeven traveeën breed, beantwoordde het uniform behandelde gevelfront aan een symmetrisch opzet, met de klemtoon op het drie traveeën brede middenrisaliet. Dit laatste werd gemarkeerd door gesuperposeerde pilasters, en een balkon met consoles en balustrade. Bij de verbouwing van de gevel van het burgerhuis in 1949, werden middenrisaliet en balkon met één travee ingekort. Nadrukkelijk geleed door cordonvormende lekdrempels, pui- en waterlijsten, is de opstand opgebouwd uit registers van getoogde vensters op de begane grond en rechthoekige vensters op de bovenverdiepingen, beide in geriemde omlijsting met onderdorpels. In de linker travee, rondbogige koetspoort met bewerkte dagkanten, sluitsteen, rankwerk in de zwikken en behouden schrijnwerk. Van het klassieke hoofdgestel met architraaf en panelenfries, werd de kroonlijst vernieuwd.