Herenhuis in eclectische stijl, als eigen praktijkwoning gebouwd door architect Louis De Vooght (inscriptie), naar een ontwerp uit 1912. Ongeveer gelijktijdig bouwde De Vooght even hogerop in de straat het hotel de Hasque, een naar type en stijl erg verwant gebouw. Tien jaar later volgde nog het iets bescheidener hotel Delhaye. De drie woningen beantwoorden aan het type van de stadsvilla in halfopen bebouwing, dat in deze wijk was voorbehouden voor de grotere bouwpercelen.

De eigen woning De Vooght heeft met het hotel de Hasque een monumentale vormgeving gemeen, die neo-Vlaamse-renaissance- en neotraditionele stijlkenmerken vermengt. De architectuur is representatief voor het vroege werk van De Vooght, uit de periode vóór de Eerste Wereldoorlog. De architect vatte zijn zelfstandige loopbaan kort vóór de eeuwwisseling aan, en bleef gedurende het gehele interbellum actief onder meer als ontwerper van kerkgebouwen. Het compacte rechthoekige gebouw telt twee ongelijke traveeën aan de straat, een entresol en drie bouwlagen, onder een complex schilddak (leien).

De woning kenmerkt zich door een imposant volume onder een pittoreske bedaking, en is opgetrokken in rode baksteen doorspekt en verwerkt met natuursteen, op een rustiek geboste pui in arduin. Het gevelfront dat zich in een evenwichtige compositie over drie zijden uitstrekt, weerspiegelt de indeling van het interieur. De lijstgevel is nadrukkelijk geleed in een gedrongen pui en een hoge bovenbouw, afgelijnd door de houten kroonlijst. Asymmetrisch van opbouw ligt het accent in de voorgevel op de brede zijtravee, gemarkeerd door een oplopende rechthoekige erker met balkon en drielichten. De zijgevel is blind op het gebogen middenrisaliet na, dat boven de daklijst doorloopt in een gedrukte tuitgevel, en waar boven de dienstingang een groot veellicht de traphal aangeeft. Opvallend is de afgeronde en geprofileerde hoekpenant in natuursteen, versierd door art-nouveau-medaillons met een boommotief, en bekroond door een dakkapel. Behouden bleef het houten schrijnwerk van de deur en vensters, evenals het smeedijzeren voortuinhek.

Het herenhuis beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning gericht op een welstellende levensstijl, met gescheiden praktijkruimten, ontvangst- en privé-vertrekken, dienstlokalen en -circulatie. Een ruime traphal in het centrum van de woning, waarbij de staatsietrap wordt ontdubbeld door een diensttrap, deelt de plattegrond over de volledige breedte op. Volgens de bouwplannen biedt het souterrain ruimte aan de keuken met keukenlift en de bijkeuken, die achteraan grenzen aan een 'cour anglaise'. De lage begane grond is voorbehouden aan het architectenbureau, en omvat de vestibule die tevens dienst doet als wachtzaal, de spreekkamer, en twee goed verlichte kantoren of tekenkamers. Op de bel-etage wordt de traphal aan de straatzijde geflankeerd door het salon en aan de tuinzijde door de eetkamer met office, die zich beide over de volledige breedte van de woning uitstrekken. Drie slaapkamers, de grootste met en suite 'cabinet de toilette', dressing en badkamer nemen de tweede verdieping in. Op de derde verdieping onder het dak bevinden zich twee overige slaapkamers, twee mansardekamers vermoedelijk voor het personeel, en een zolder.

Halfvrijstaand herenhuis van twee traveeën en drie bouwlagen onder afgewolfd zadeldak (leipannen, nok parallel aan de straat) met dakkapellen. Eclectische stijl te dateren circa 1920, volgens bewoners naar ontwerp van J. Huygh. Zware constructie van bak- en natuursteen met ruw bossagewerk voor de begane grond. Markerende gestapelde erkers met balkon, halfronde hoekzuil met florale sculpturen in art nouveau en overhoekse dakkapel.