Herenhuis in eclectische stijl gebouwd in opdracht van een zekere Van Sande uit Wetteren, naar een ontwerp door architect Albert Arnou uit 1908. Arnou, die actief was vanaf zowat 1880 tot kort vóór de Eerste Wereldoorlog, bouwde tientallen huizen in Antwerpen waarvan een groot aantal in Zurenborg. Hij ontwierp zowel in een gereserveerde neoclassicistische, als in een uitbundige neo-Vlaamserenaissance-stijl. Het hotel Van Sande behoort tot zijn latere werk, waarin de beaux-arts-invloed het overwicht neemt.

De rijwoning met een gevelbreedte van drie ongelijke traveeën, telt drie bouwlagen onder een complex zadel- en mansardedak. Het gebouw onderscheidt zich door pittoreske kasteelallures, met een hoofdzakelijk neobarok karakter. Waar een lage sokkel met schijnvoegen de bovenbouw schraagt, wordt het asymmetrische gevelfront vooral gekenmerkt door de drieledige verticale opbouw, waarvan het getrapte profiel een ondiep voortuintje incorporeert. Opgetrokken uit rode baksteen, maakt het parement ruim gebruik van natuursteen voor de pui, speklagen, omlijstingen en ornamenten, en arduin voor de plint. De middenas van de compositie vormt de inkomtravee, boven het hoofdgestel doorgetrokken als een vierkante toren en bekroond door een opvallend hoge helm. De klemtoon ligt echter vooral op het brede, vooruitspringende zijrisaliet, dat met een extra verdieping doorloopt in een tuitgevel met voluten. Verder uit de ordonnantie zich door een levendig spel van omlijste steekboogvensters, ook wel gekoppeld tot tweelicht of opgevat als een driezijdige houten erker met balkon. Rijk bewerkte rolwerkcartouches, spiegels met strik en ranken, guirlandes en het fronton van het portaal maken de ornamentatie uit, die ontleend is aan de barok en de Lodewijk XVI-stijl. Het houten schrijnwerk van de deur en vensters met kleine roedeverdeling in het bovenlicht bleef behouden, evenals het smeedijzer van het voortuinhek en de balkonborstweringen. Verdwenen zijn de vazen die volgens de bouwplannen de tuitgevel en het dakvenster bekroonden.

De L-vormige plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, waarbij de lage begane grond behalve de vestibule vooral dienstruimten als de keuken omvat. Vermoedelijk georganiseerd rond het centrale trappenhuis, neemt de gebruikelijke suite van salon en eetkamer de diepere linkervleugel van de bel-etage in. De slaapvertrekken bevinden op de tweede verdieping, de meidenkamers op de mansarde. Vandaag is het pand opgedeeld in meerdere woongelegenheden.