Geheel van twee gekoppelde burgerhuizen in art-nouveaustijl, gebouwd in opdracht van J. Fierens en Henri Van Houcke, naar een ontwerp door architect Adolphe Van Coppernolle uit 1907. Het complex is representatief voor het vroege oeuvre van Van Coppernolle uit de periode vóór de Eerste Wereldoorlog, waarin hij de art nouveau in versoberde vorm toepast.

De rijwoningen tellen elk twee ongelijke traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak. De lijstgevel is opgetrokken met een parement uit rode baksteen doorspekt met contrasterende witte baksteenlagen, waarin natuursteen (vandaag witgeschilderd) en arduin zijn verwerkt voor zowel constructieve als decoratieve onderdelen. Opgevat als een uniform gevelscherm legt de compositie symmetrisch de klemtoon op het middenrisaliet, dat boven de kroonlijst doorloopt in een attiek met een centraal dakvenster. De opbouw in spiegelbeeld weerspiegelt de opdeling in hoofd- en nevenruimten van beide woningen. Zo groepeert het risaliet de twee brede hoofdtraveeën, die op de bovenverdieping worden gemarkeerd door driezijdige erkers met een bekronende balustrade. Een opvallend kenmerk van deze architectuur is de licht getoogde, naar boven toelopende boogvorm van de deur- en vensteropeningen, op de begane grond door zuiltjes opgedeeld tot een drielicht. Het karakter wordt echter vooral bepaald door de lisenen, de golvende kroonlijst en de attiekbalustrade waarmee de gevel is afgewerkt, versierd met ornamenten in florale art nouveau en smeedijzeren topstukken in waaiervorm. Een centraal medaillon vermeld het bouwwjaar “ANNO 1907”. Het houten schrijnwerk van de deuren, de vensters en dakkapellen met typische roedeverdeling in het bovenlicht is bewaard, evenals het smeedijzeren voortuinhek.

De identieke plattegrond van beide woningen beantwoordt vermoedelijk aan de klassieke typologie van het burgerhuis, met een suite van salon, eetkamer en veranda op de begane grond, geflankeerd oor de vestibule, het trappenhuis en de keuken.