Neoclassicistische burgerhuizen van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldaken uit het derde kwart van de 19de eeuw. Bepleisterde en beschilderde lijstgevels, nummer 60 gedecapeerd, op een hardstenen plint. Geleed door de puilijst en het klassieke hoofdgestel beantwoorden de opstanden aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van overwegend rechthoekige deur- en vensteropeningen. In de nummers 58, 60 en 64 leggen balkons op voluutconsoles de klemtoon op middenas.

Het nummer 64 vormt het resterende middenpand van een symmetrisch ensemble dat oorspronkelijk uit drie volgens repeterend schema gekoppelde burgerhuizen bestond, voor eigen rekening opgetrokken door de aannemer Joseph Van de Wouwer. Deze bouwde tussen 1862 en 1865 vier identieke ensembles van drie woningen, telkens met een geaccentueerd middenpand, op de vier hoeken van het ‘rond punt’ van de Belgiëlei. Van deze twaalf panden is het nummer 64 het enige bewaarde, alle overige werden in de naoorlogse periode gesloopt voor flatgebouwen. Het uniform behandelde gevelfront van de vier ensembles, werd gekenmerkt door een hoge plint, schijnvoegen op de begane grond, een horizontale geleding door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, en een klassiek hoofdgestel met houten kroon- en tandlijst op voluutconsoles. Registers van achtereenvolgens rechthoekige en getoogde deur- en vensteropeningen in geriemde omlijsting, op de bovenverdiepingen met oren en sluitsteen, de middenas van elk pand geaccentueerd door een entablement en een balkon met consoles en balustrade. Als middenpand onderscheidde nummer 64 zich in de middenas door stucwerkvoluten een ijzeren balkon op de tweede verdieping, en een vandaag verdwenen, rondbogige dakkapel met waterlijst en topstuk, die in een blinde attiek geïntegreerd was.