Herenhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1867 als eigen woning opgetrokken door de aannemer van openbare werken Petrus Joannes 'Jean' Sano. Gesloopt voor een nieuwbouwflat omstreeks 1990.

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat de voorname rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De bepleisterde en beschilderde lijstgevel rustte oorspronkelijk op een begane grond met schijnvoegen en een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en cordonvormende lekdrempels, beantwoord de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema. De compositie legt de klemtoon op de bel-etage, die in de twee middentraveeën wordt gemarkeerd door een balkon met voluutconsoles en een geajoureerde borstwering. Verder registers van steekboogvensters in geriemde omlijstingen met oren, sluitsteen en een casement op de borstwering. Een klassiek hoofdgestel vormt de gevelbeëindiging, samengesteld uit een gelede architraaf, een fries met casementen en een houten kroonlijst met klossen. De pui, oorspronkelijk met steekboogvensters en een -koetspoort voorzien van sluitstenen, is begin jaren 1950 verbouwd.