Historiek en context

Dokterswoning in beaux-artsstijl gebouwd in opdracht van de arts J. Notteau, naar ontwerp door de architecten Florent Vaes en Joan Coninck Westenberg uit 1914. Notteau, verbonden aan het Stuivenberggasthuis, liet in 1933 door Coninck Westenberg een appartementsgebouw met 24 flats optrekken op de hoek van Lamorinièrestraat en Haringrodestraat.

De schoonbroers Florent Vaes en Joan Coninck Westenberg waren vóór de Eerste Wereldoorlog gedurende een vijftal jaar geassocieerd in een gezamenlijke praktijk, die een kantoor aan de Bosmanslei deelde met vader Richard Vaes. De pittoreske architectuur onder invloed van de Engelse 'Old English'-stijl, die traditionele en regionalistische stijlkenmerken koppelt aan een op huiselijkheid gerichte vernieuwing van de wooncultuur, is één van de hoofdstromingen in het werk van de jonge Vaes en Coninck Westenberg. Het hotel Notteau is representatief voor hun overige productie, een reeks klassieke burgerhuizen in beaux-artsstijl. Na de Eerste Wereldoorlog gingen beide architecten hun eigen weg.

Architectuur

Rijwoning van het bel-etagetype, drie traveeën breed en drie bouwlagen hoog onder een pseudo-mansardedak (leien) tussen aandaken. De lijstgevel onderscheidt zich door een verzorgd parement uit witte natuursteen, met schijnvoegen op de begane grond en hogerop een discreet decor ontleend aan de Lodewijk XVI-stijl. Horizontaal geleed door de met zonnebloemen en bloemcorbeilles versierde puilijst, beantwoordt de opstand aan een axiaal-symmetrisch ordonnantieschema. De klemtoon ligt op de middenas, die vanaf de puilijst wordt geflankeerd door kolossale, getande spaarvelden met een medaillon als bekroning. Een balkon met consoles en smeedijzeren borstwering accentueert de tweede verdieping. Verder regelmatige registers van rechthoekige muuropeningen, waaronder een inrijpoort met waterlijst en topstuk in de eerste travee en de inkom van de dokterspraktijk in de laatste. De bovenvensters zijn gevat in vlakke omlijstingen, op de bel-etage met kralenlijsten op de dagkanten, doorgetrokken imposten en gestrekte waterlijsten, op de tweede verdieping met sluitstenen, oren, neuten en guttae, verbonden door een omlopende guirlande. Achtereenvolgens gebogen borstweringen en parapetten uit smeedijzer. Een houten kroonlijst op klossen en uitgelengde consoles vormt de gevelbeëindiging; drie houten dakkapellen met vleugelstukken en een kepertje. De sierlijke smeedijzeren inrijpoort, venstertralie en inkomdeur zijn bewaard, evenals het houten schrijnwerk van de vensters, op de bel-etage gebogen en voorzien van glas in lood.

Volgens de bouwplannen beantwoordt de plattegrond aan de typologie van de bel-etagewoning, georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal met bovenlicht, die aansluit op de doorrij naar de oorspronkelijk half vrijstaande garage (gesloopt) achteraan op het perceel. De dokterspraktijk neemt verder de begane grond in, met twee wachtkamers aan de straatzijde en twee spreekkamers aan de tuinzijde; de kelder met 'cour anglaise' herbergt de keuken. Op de bel-etage bevinden zich aan weerszij van de traphal het salon-fumoir met antichambre en de eetkamer met office en overdekt terras en de diensttrap. Deze laatste ontsluit de hogere etages, die beide bestaan uit twee slaapkamers met badkamer aan de straatzijde, en twee overige slaapkamers (balkon) aan de tuinzijde. Het interieur van de traphal met een marmeren vloer, lambrisering en schouw en een gesculpteerde eiken bordestrap is bewaard.