De imposante neoclassicistische herenwoning op de hoek van de Britselei met de Frans Willemsstraat werd rond 1869 gebouwd naar een ontwerp van architect Henry Redig als woning en kantoorgebouw voor Bovie-Schilders. De familie Bovie was toen één van de belangrijkste diamantslijpersfamilies in Antwerpen, met meer dan duizend werknemers in dienst. In 1865 ontwierp Redig een eerste woning voor de familie op de Belgiëlei, een groot huis van tien traveeën, met een koetshuis op de Charlottalei. In 1874 tekende Redig voor Bovie twee opbrengstwoningen in de Lamorinièrestraat 274.

De woning op de Britselei 19 is imposant en luxueus afgewerkt en is een typisch voorbeeld van de neoclassicistische woningen die hij voor de rijke burgerij en welgestelde middenklasse in Antwerpen realiseerde. Het hoekpand telt vijf + vier traveeën en drie bouwlagen. De lijstgevels zijn bepleisterd en witgeschilderd, met een hardstenen plint waarin getoogde keldervensters, doorlopende lekdrempels en kordons, een kroonlijst op tandlijst en klossen met gelede architraaf en panelenfries.

De voorgevel en de eerste travee op de hoek in de Frans Willemsstraat zijn rijker uitgewerkt, met panelen op de muurdammen en een fraai doorlopend balkon, waarvan de oorspronkelijke leuning is verdwenen. De segmentbogige vensteropeningen zijn gevat in geriemde omlijstingen met sleutels. De brede rondbogige deurtravee in de voorgevel kreeg een rijkelijk versierde sleutel en een eiken dubbele deur. In de zijgevel is centraal de trapzaal af te lezen, met beneden een segmentboogdeur naar de kantoren en op de tussenverdiepingen grote rondboogvensters. Achtergevel met eenvoudige vlakke bepleistering en segmentbogige muuropeningen, op de begane grond met diefijzers.

In 1994 werd het pand beschermd als monument, mede omwille van de rijkelijke aankleding van het interieur volgens de normen van de 19de eeuw, waarbij voor elke kamer een vaste neostijl werd gekozen. De imposante neoclassicistische trapzaal heeft gestucte wanden en plafonds met lijstwerk; brede houten bordestrap met gietijzeren leuning. Op de eerste verdieping is een neorococosalon aanwezig, met rode zijden wandbespanning, een met plantenranken beschilderd plafond en lambriseringen, deuren met supraporta's met rijk lijstwerk. De eetkamer op de eerste verdieping kreeg een afwerking in neo-Vlaamse renaissance, met houten plafond, donkere lambrisering met panelen opgevuld met incrustapapier en een schouwmantel met verguld jachttafereel in reliëf, een element dat later werd verwijderd.