Gesloten hoeve met als kern een zeer ruime vierkanthoeve uit waarschijnlijk de tweede helft van de 17de eeuw, zoals aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1777), begin 19de eeuw gedeeld (toestand in de Atlas van de Buurtwegen, 1841-1846), zodat de oorspronkelijke westelijke vleugel plaats moest ruimen voor het woonhuis van nummer 22.

Bakstenen gebouwen onder zadeldaken, gegroepeerd rondom een smal, rechthoekig erf, bereikbaar via een bakstenen rondboogpoort in de vleugel aan straatzijde; de sluitsteen van de poort draagt het jaartal 1807, waarschijnlijk de periode van deling en aanpassing. Het erf kon niet bezocht worden.

Het woonhuis ligt links van de inrijpoort (nok loodrecht op de straat). De gevels zijn voorzien van nieuwe, bakstenen parementen, en recente muuropeningen, zodat de oude kern slechts blijkt uit de gesmeed ijzeren muurankers en de kalkstenen keldergaten.

Achteraan het erf bevindt zich de dwarsschuur onder steil zadeldak. De zijgevel is voorzien van een aandak en zes ronde uilengaten.