Winkelhuis in neo-Vlaamserenaissance-stijl, het resterende rechter pendant van twee gespiegelde panden, die oorspronkelijk een herenhuis in beaux-artsstijl flankeerden. Het geheel werd opgetrokken naar een ontwerp door de architecten Jan De Vroey en Charles Janssens uit 1908. Opdrachtgever was de houtkoopman Franciscus Herremans-Lafaille (Borgerhout, 1857-1909), die in december van 1909 zou overlijden, anderhalf jaar na het verkrijgen van de bouwvergunning. Eerder in 1908 had hij door De Vroey al een vandaag verdwenen houtzagerij in de Lange Zavelstraat laten bouwen. Vóór de winkelhuizen en het herenhuis, op de oude rooilijn van de Carnotstraat, werden in 1909 twee voorlopige winkelpaviljoenen waartussen een smeedijzeren hek opgericht, die verdwenen bij de verbreding van de straat vermoedelijk omstreeks 1930. Van de winkelhuizen is enkel het rechter pand bewaard, het linker pand werd in 1962 gesloopt voor een nieuwbouwflat.

Het huizencomplex Herremans behoort tot het vroege oeuvre van Jan De Vroey, die midden jaren 1890 zijn loopbaan aanvatte. In deze periode bediende hij zich voor zijn residentiële architectuur zowel van het conventionele neoclassicisme, het eclecticisme, als de art nouveau. Kort vóór de Eerste Wereldoorlog bracht De Vroey de neogotische Sint-Hubertuskerk te Berchem tot stand. Actief tot zijn overlijden in 1935, ontwierp hij tijdens het interbellum zowel in de klassieke beaux-artsstijl, als de meer eigentijdse art deco. Charles Janssens, wiens loopbaan al eind jaren 1880 van start ging, paste vóór de Eerste Wereldoorlog zowel een conventioneel neoclassicisme als een pittoreske neo-Vlaamserenaissance toe, de bouwstijl van één van zijn belangrijkste realisaties, het gemeentehuis van Edegem uit 1911. Samen met zijn zoon architect H. Janssens tekende hij in 1924 voor kantoorgebouw in beaux-artsstijl van de verzekeringsmaatschappij Securitas op het Kipdorp. Het bouwproject Herremans is het enige gekende gezamenlijke ontwerp van De Vroey en Janssens.

Rijwoning van één travee en drie bouwlagen onder een zadeldak (nok parallel aan de straat). De tuitgevel heeft een parement uit witte Silezische brikken in kruisverband, verwerkt met blauwe hardsteen voor speklagen, waterlijsten, diamantkoppen, cartouches, sluit- en kraagstenen, het dambordpatroon, de voluten en topstukken van de geveltop. Een verdiept spaarveld met bewerkte lisenen markeert de bovenverdiepingen, die achtereenvolgens worden geopend door een rechthoekig drie- en tweelicht met ontlastingsbogen. Vanaf de tweede verdieping, geaccentueerd door cartouches en een kleurrijke baksteenkeperfries, vertrekken overhoekse pinakels met kraagstenen die doorlopen over de geveltop. Geopend door een rechthoekig drielicht, wordt deze laatste geflankeerd door voluten, en bekroond door bolornamenten en een driehoekig fronton. De winkelpui, oorspronkelijk met zijportaal is verbouwd.