Fréderic Masson, een actieve aannemer op de verkaveling van het Zuid, ontwierp in 1892 voor eigen rekening een ensemble van vijf stadswoningen. Hij wisselde daarbij drie neoclassicistische lijstgevels (29, 33 en 37) af met twee topgevels met neo-Vlaamse renaissance ornamentiek (31 en 35).

Het gaat om enkelhuizen van twee traveeën en twee bouwlagen onder mansarde- en zadeldaken, die qua omvang en stijl aansluiten bij de basisbebouwing van de Dendermondestraat. De topgevels dragen het jaartal "1892" in de geveltop en zijn uitgewerkt als een combinatie van punt- en trapgevel met een parement van bak- en natuursteen. Eenvoudige rechthoekige muuropeningen, op de tweede bouwlaag met ijzeren leuning, bekronende blinde boognis met sleutel en kapiteelvormige imposten met wortel.

De neoclassicistische woningen hebben een verzorgde, maar standaard uitgevoerde lijstgevel met hardstenen plint, houten kroonlijst op klossen, centraal dakvenster onder driehoekig fronton, kordonlijsten, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen en een brede dubbelde deur.