Huidenpakhuis op de hoek van De Pretstraat en Duboisstraat, gebouwd in opdracht van de heer Lammineur, naar een ontwerp door de architect Edmond Leclef uit 1880, uitgevoerd in 1881. Het magazijn Ernest maakt deel uit van een ensemble van vier huidenpakhuizen, die de noordelijke helft innemen van het bouwblok gevormd door Duboisstraat, De Pretstraat, Fuggerstraat en Van Aerdtstraat. Zij werden in 1880 door Leclef ontworpen voor drie verschillende opdrachtgevers. De gekoppelde magazijnen Alfred en Schmidt voor Jacques Ernest Osterrieth en het magazijn Paolo voor A. Ficq et fils kwamen gelijktijdig tot stand, het magazijn Ernest volgde als laatste. Het pakhuis werd omstreeks 1998 gerenoveerd tot een wooncomplex met studio’s.

Edmond Leclef zette de succesvolle praktijk voort van zijn in 1878 overleden vader Heliodore Leclef. Met statige herenhuizen voor de hogere burgerij, drukten vader en zoon Leclef tijdens de jaren 1870 hun stempel op de Leien. Vermoedelijk actief tot zijn overlijden in 1902, evolueerde de architectuur van Edmond Leclef van een door de Lodewijk XVI-stijl geïmpregneerd neoclassicisme, in de jaren 1880 naar een kleurrijk eclecticisme met invloeden van de neo-Vlaamserenaissance-stijl. Leclef realiseerde in zijn loopbaan meerdere pakhuizen en natiegebouwen, met als vroegste het huidenpakhuis Fuhrmann uit 1871-1872 op de hoek van Italiëlei en van Boendalestraat.

Langgerekt gebouw op een rechthoekige plattegrond van elf bij vier traveeën, drie en een halve bouwlaag hoog onder een schilddak (nok parallel aan de De Pretstraat, pannen). De sobere lijstgevels zijn opgetrokken uit rood baksteenmetselwerk, met spaarzaam gebruik van blauwe hardsteen voor de plint, puilijst en lekdrempels. Horizontaal geleed door de puilijst, beantwoorden de opstanden aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van steekboogopeningen. De voorgevel is volkomen symmetrisch van opzet, met in de middenas laadluiken boven de brede inrijpoort. Volgens spiegelbeeldschema worden de hoger opgetrokken tweede en derde, negende en tiende travee, met poorten op de begane grond, bekroond door gekoppelde trapgeveltjes van zeven/zes treden met schouderstukken. Deze komen niet voor op de bouwplannen, maar lijken wel tot de oorspronkelijke bouw te behoren. Een tweede brede inrijpoort bevond zich in de eerste travee van de zijgevel. Een gebroken houten kroonlijst vormt de gevelbeëindiging.

De constructie berustte oorspronkelijk op dragende muren, een structuur van ijzeren moerbalken op gietijzeren kolommen, en houten roosteringen.