Deze symmetrisch opgebouwde neoclassicistische eenheidsbebouwing van acht burgerhuizen werd in 1886 getekend door architect Albert Arnou voor rekening van de "Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen".

Deze maatschappij werd in 1886 opgericht om Zurenborg als woonwijk uit te bouwen. Albert Arnou was één van de aandeelhouders, waardoor hij zowel investeerder als ontwerper was in Zurenborg en daarmee een belangrijke stempel heeft gedrukt op het uitzicht van de wijk. Hij voerde talrijke opdrachten uit voor de maatschappij, waaronder veel ensembles. Hij gebruikte zowel de neoclassicistische als de eclectische bouwstijl, een stijlencombinatie die de eigenheid van Zurenborg heeft bepaald. Voor dit ensemble uit 1886 koos hij het neoclassicisme, de meest gangbare stijl in de toen in ontwikkeling zijnde nieuwe wijken van de stad. De zeer eenvoudige, maar speels uitgewerkte neoclassicistische huizenrijen die Arnou voor Zurenborg ontwierp zijn essentieel voor het typische straatbeeld in de wijk Zurenborg.

Alle woningen tellen drie traveeën en twee of twee en een halve bouwlaag onder een zadeldak. Ze hebben allemaal eenvoudige, maar verzorgde bepleisterde en witgeschilderde lijstgevels, opgebouwd en afgewerkt volgens de eind-19de-eeuwse neoclassicistische standaarden: hardstenen plint, imitatievoegen, kordonlijsten en doorlopende onderdorpels, kroonlijsten op klossen, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen. De huizenrij is symmetrisch opgebouwd rondom twee centrale, hogere huizen op nummers 14-16, voorzien van centrale balkons met ijzeren leuning en driehoekige frontons op consoles. Deze twee huizen worden geflankeerd door twee identieke huizengroepen van drie woningen. De centrale woningen van elk van deze twee ensembles (10 en 20) hebben een opvallend halfrond balkon met balustrade en een balkonvenster onder entablement, steunend op pilasters waarin wortelmotieven zijn verwerkt. De vier andere huizen (8, 12, 18 en 22) hebben als enige accent de grote versierde sleutel boven het centrale bovenvenster. De (dubbele) houten deuren en de T-vensters zijn op vele plaatsen in dit ensemble bewaard.

Symmetrisch opgebouwde neoclassicistische eenheidsbebouwing van enkelhuizen, uit de laatste kwart van de 19de eeuw. Identieke en hoger opgaande nummers 14 en 16 geflankeerd door twee huizengroepen met identieke nummers 10 en 20 telkens tussen eveneens identieke nummers 8, 12, 18 en 22. Sobere bepleisterde en beschilderde lijstgevels van drie traveeën en twee of twee en een halve bouwlaag onder zadeldaken, arduinen sokkels. Gevelbeëindiging met panelenfriezen, begane grond en nummers 10 en 20 geblokt.

Nummers 14 en 16: centrale balkons met ijzeren leuning, driehoekige frontons op consoles.

Nummers 10 en 20: halfronde balkons met balustrades, balkonvensters onder entablement.

Verder rechthoekige vensters, middenvensters op bovenverdieping in geriemde omlijsting met oren en diamantkopsleutel.