De kleine woning die Ernest Stordiau op de hoek met de Grotehondstraat bouwde, is de meest opvallende van de straat. De woning werd in 1995 beschermd als monument als gaaf en zuiver voorbeeld van de Florentijnse renaissancestijl, een bouwstijl die in Antwerpen door Stordiau werd geïntroduceerd en waarvan maar enkele voorbeelden bekend zijn. Deze ingetogen stijl, die door de aparte, grillige vormentaal aansluit bij de art nouveau, kenmerkt zijn oeuvre tussen 1880 en 1899, met onder meer een aantal exemplaren op Zurenborg en het burgerhuis aan de Sint-Jansvliet 16. Architect Jos. Bascourt liet zich er door inspireren voor de bouw van een woning voor eigen rekening in de Kleinehondstraat.

De woning sluit qua verhoudingen aan bij de aansluitende bescheiden huizenrij in de Filomenastraat. Het huis telt twee smalle traveeën en twee en een halve bouwlagen op een hoog souterrain, onder zadeldak. De lijstgevel werd aangekleed met rustica parement, een opvallend materiaalgebruik dat de huizen in deze voor hem kenmerkende Florentijnse renaissancestijl kenmerkt. Contrasterend gebruik van blauwe hardsteen voor sokkel, kordon, fries met plantenmotief, paneel met festoen en waterlijsten. Rechthoekige en smalle verticaliserende rondboogvensters, op de tweede verdieping onder gebogen waterlijsten, in de eerste travee gekoppeld met een Ionisch deelzuiltje. Rechthoekige deur in hardstenen bandomlijsting onder gestrekte waterlijst en rondboogvenster. Het schrijnwerk van deur en vensters werd vervangen.

De woning is zo apart, dat men niet kan vermoeden dat dit pand gerealiseerd werd als reeksbouw samen met het hoekhuis Filomenastraat 26 en de aansluitende woning in de Grotehondstraat 49. Het bouwdossier voor de drie woningen werd opgemaakt in 1889 in opdracht van de "Société anonyme pour la construction de maisons bourgeoises", de bouwmaatschappij die in 1886 werd opgericht om de woningbouw in de wijk te organiseren. Deze bouwmaatschappij werkte met verschillende bouwmeesters samen en creëerde samen met hen het typische eclectische straatbeeld van Zurenborg, waarbij neoclassicistische gevels afgewisseld worden met meer kleurrijke eclectische, neorenaissance of art nouveau gevels.

Het hoekpand op nummer 26 is een klassiek neoclassicistisch pand van twee bouwlagen onder mansardedak, symmetrisch opgebouwd aan weerszijden van de afgeschuinde hoektravee. De hoek werd door een als toren uitgewerkt dak bekroond. Een beeldnis met fraai Mariabeeld, ontworpen door Stordiau, bleef bewaard op de vrij intacte bovengevel. Begane grond en hoekbekroning zijn verdwenen, waardoor het karakter van de woning grotendeels verloren ging.

De aansluitende woning in de Grotehondstraat 49 kreeg een nog andere gevelaankleding. Qua opzet van de woning, met twee en een halve bouwlaag op hoog souterrain, en twee smalle traveeën, is het te vergelijken met de opvallende woning in de Filomenastraat. Het parement bestaat echter uit een vrij standaard neoclassicistische, witgeschilderde bepleistering. Hardstenen plint, houten kroonlijst. De wisselende vensteropeningen, met onder meer het halfrond bovenlicht van de deur, het kleine fronton dat het deurvenster bekroont, het balkon met apart ijzerwerk, geven het huis een van de standaard afwijkend karakter. Het houten schrijnwerk bleef in deze woning bewaard.