Monumentaal herenhuis in neoclassicistische stijl, gebouwd naar een ontwerp door de architect Antoine Jean François Cuypers uit 1881. Opdrachtgever was Jean François Belloy, notaris van 1864 tot 1898, die kantoor hield in de Sint-Paulusstraat 4. Deze had aanvankelijk de bedoeling het nieuwe gebouw als een vrijstaand landhuis in te planten midden op het perceel, een vroeger ‘buitengoed’ met koetspoort. Op last van het stadsbestuur diende hij zijn plannen te wijzigen, en het hotel in half open bebouwing op de rooilijn van de Haantjeslei op te trekken. Van Cuypers, geboren in het Nederlandse Breda en zoon van de stadsarchitect aldaar, zijn in Antwerpen een beperkt aantal bouwdossiers teruggevonden uit de jaren 1869 tot 1898. In zijn architectuur paste hij een conventionele neoclassicistische stijl toe.

De statige rijwoning in half open bebouwing, met een gevelbreedte aan de straat van drie traveeën, omvat drie bouwlagen onder een schilddak (nok parallel met de straat, leien). Het hoofdvolume wordt rechts geflankeerd door een vestibule met koetspoort, één bouwlaag hoog onder plat dak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, is de opstand opgebouwd uit een gedrukte, sokkelvormende begane grond, en twee hoofdverdiepingen, gemarkeerd door hoekpilasters. Axiaal van opzet, legt de compositie de klemtoon op het geblokte middenrisaliet, oorspronkelijk met een balkon op de bel-etage. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig compositieschema, met registers ven rechthoekige vensters, op de bovenverdiepingen met geriemde omlijsting en balustrade. Een klassiek hoofdgestel met een gekorniste houten kroonlijst op klossen en tandlijst vormt de gevelbeëindiging. De aanpalende vestibule met een rechthoekige koetspoort in geriemde omlijsting en schamppalen, is afgewerkt met eenzelfde kroonlijst. Het middenvenster in de sokkel werd verlaagd tot deur; het houten vensterschrijnwerk is bewaard, evenals het smeedijzeren traliewerk van de sokkel.

De plattegrond beantwoord aan de typologie van de bel-etagewoning, georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal, die aansluit op de vestibule. De lage begane grond was vermoedelijk voorbehouden aan dienstlokalen, het ‘schoon verdiep’ aan de ontvangstruimten, de bovenverdieping aan de privé- en slaapvertrekken.