Homogene woningrij bestaande uit tien burgerhuizen van hetzelfde type in neoclassicistische stijl, opgetrokken omstreeks 1896-1897. Aannemer Joannes Franciscus Reusens was bouwheer en uitvoerder van de nummers 64 tot 68 uit 1896-1897, en de aannemer Pieter De Ley tekende in 1896 voor het nummer 62. Van J.Fr. Reusens zijn in Antwerpen activiteiten als aannemer terug te vinden vanaf de vroege jaren 1870 tot omstreeks 1905, en van Pieter De Ley van begin jaren 1880, vermoedelijk tot aan de Eerste Wereldoorlog. De bouwdossiers van de overige panden werden niet teruggevonden.

Met een gevelbreedte van elk drie traveeën omvatten de rijwoningen een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak; het souterrain ontbreekt in nummer 62. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels, met schijnvoegen of bossage op de begane grond, rusten op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie telkens de klemtoon op de middenas. Deze laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een balkon met consoles en een smeedijzeren borstwering of balustrade, al of niet doorgetrokken; de erker in nummer 62 is later toegevoegd. Verder zijn de met een klassiek hoofdgestel afgewerkte opstanden opgebouwd uit registers van rechthoekige deur- en vensteropeningen, op de bovenverdieping met geriemde omlijsting. Het houten schrijnwerk van de inkomdeuren is bewaard op nummers 56, 58, 60, 62, 64, 66 en 72, smeedijzeren souterraintralies op nummers 56, 60 en 64, gietijzeren voetschapers op nummers 56, 58 en 62; het vensterschrijnwerk is grotendeels vernieuwd. Tot garage verbouwd souterrain op nummers 58 en 66 tot 74.

De plattegronden beantwoorden aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een hoofdvolume en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal.