Modernistisch burgerhuis gebouwd in opdracht van de heer F. Van Savelbergh, naar een ontwerp door de architect Eduard Van Steenbergen uit 1933. Het pand werd in 1991 in opdracht van het echtpaar Mark Peeters-Feyen inwendig verbouwd en op het aanpalende perceel uitgebreid met een eigentijdse, postmodernistische aanbouw van twee bouwlagen met kantoren, een nieuw trappenhuis en keuken, naar ontwerp van de architect Paul Peeters.

Opgeleid aan de Antwerpse academie en op het architectenbureau van zijn vader Martinus, startte Eduard Van Steenbergen kort na de Eerste Wereldoorlog een eigen praktijk. Zijn vroege realisaties, waaronder de Unitaswijk in Deurne, verraadden een sterke invloed van de Arts and Crafts en de Amsterdamse School. In de tweede helft van de jaren 1920 versoberden zijn ontwerpen tot een verzakelijkte baksteenarchitectuur, met plastische accenten, een warme expressie door het materiaalgebruik en het houten schrijnwerk met veelkleurig glas in lood, en een eenvoudige functionele plattegrond en inrichting. Vanaf 1930 oriënteerde Van Steenbergen zich meer expliciet op het internationale functionalisme, met als hoogtepunt het Koninklijk Atheneum van Deurne. De woning Van Savelbergh is een representatief voorbeeld van deze evolutie, net als de groepsbebouwing van zes woningen uit 1932 in de Volhardingstraat.

Met een gevelbreedte van 6,71 m, omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een plat dak. De constructie maakt gebruik van gewapend beton voor de vloerplaten en de erker. Het gevelfront heeft een vlak parement uit gele baksteen van het type Belvédère met Dudokvoeg (schaduwlintvoegen en platvolle stootvoegen), zonder enige vorm van profilering of decoratie. Een nadrukkelijke horizontale gelaagdheid kenmerkt de compositie, die alternerend is opgebouwd uit gevelbrede bandramen en blind muurwerk, op een volledig beglaasde pui. Dit strakke schema wordt doorbroken door de halfronde, volledig beglaasde erker, die uit de middenas geplaatst en van vloer tot zoldering de bel-etage een dynamisch accent verleent. De kozijnen van zowel de pui als de bandramen springen licht uit het gevelvlak, zonder gebruik te maken van waterlijsten of lekdrempels. Een eenvoudige deksteen lijnt de gevel af. Het oorspronkelijke stalen schrijnwerk is integraal bewaard, de garagepoort en inkomdeur met horizontale roeden en een cirkelvormige handgreep.

De functionele plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, oorspronkelijk ontsloten door de vierkante traphal in het verlengde van de vestibule. Volgens de bouwplannen bood de begane grond ruimte aan de garage met daarachter de keuken, die was uitgerust met een 'monte plats' en een 'spijskast'. In het verlengde van de inkom- en traphal bevond zich de vestiaire. Volgens een open plan besloeg een grote L-vormige ruimte de bel-etage, ingedeeld in de slaapkamer aan de straat en de woonkamer met terras aan de tuin. In het verlengde van de traphal bevonden zich de badkamer en een ‘theekeukentje’ of office. De tweede verdieping telde twee grote en twee kleine (slaap)kamers en een zolder. Het interieur werd ingrijpend verbouwd bij de uitbreiding in 1991, waarbij de oorspronkelijke traphal, de keuken en vestiaire op de begane grond, de badkamer op de eerste verdieping verdwenen, en de volledige tweede verdieping werd heringedeeld.