Deze vier neo-Vlaamse renaissance burgerhuizen maken deel uit van een ensemble dat aannemer Fréderic Masson bouwde voor eigen rekening in 1897. Twee geveltypes worden afgewisseld, waarbij de nummers 8, 12 en 16 identieke tuitgevels kregen, en de nummers 10 en 14 oorspronkelijk ook dezelfde halsgevel hadden. De afwisseling van ensembles met bakstenen parementen en huizen met witgeschilderde, neoclassicistische gevels, bepaalt het straatbeeld van de Jan Van Beersstraat.

De woningen tellen drie smalle traveeën en twee bouwlagen onder zadeldaken met nok parallel met de straat. De nummers 8, 12 en 16 hebben een natuurstenen parement op een hardstenen plint, en zijn in het boogveld van het zoldervenster voorzien van jaartal 1897. De tuitgevels zijn bekroond met een gebogen fronton op diamantkop. De gevels zijn horizontaal geritmeerd door kordons en lekdrempels. De rechthoekige muuropeningen hebben natuurstenen kozijnen. Nummer 14 heeft een rode bakstenen parement op hardstenen plint en heeft een verhoogde halsgevel versierd met speklagen, diamantkoppen, geel siermetselwerk en borstweringen met balusters. Rechthoekige muuropeningen met natuurstenen kozijnen, op bovenverdieping onder rondboogveldjes met decoratief metselwerk. Het originele schrijnwerk, getypeerd door kleine roedeverdeling, is deels bewaard. Het oorspronkelijk identieke nummerr 10 is vervangen door een appartementsgebouw ontworpen in 1938 door architect W. Fisher.