Appartementsgebouw in art-decostijl, in opdracht van August Broeckx en C° ontworpen door architect François Dens in 1928. De constructie met een skelet van gewapend beton (systeem Hennebique) en gevels in baksteen en imitatie-natuursteen, werd opgetrokken door aannemer P. Lecluyse & Zonen uit Berchem. Een jaar eerder had Dens voor dezelfde opdrachtgever al twee stadsvilla’s met appartementen ontworpen in de verlengde Jan Van Rijswijcklaan, eveneens met Lecluyse als aannemer. Het imposante gebouw van acht bouwlagen onder een pseudo-mansardedak, vormt de hoek met de Karel Oomsstraat. Vanwege deze beeldbepalende inplanting op de kruising van twee belangrijke invalswegen, werd uitzonderlijk toegestaan de maximale bouwhoogte met 6,5 m te overschrijden en het opgelegde voortuintje met sierhekken weg te laten. De nabijheid van de voor 1930 geplande Wereldtentoonstelling, gold daarbij als bijkomende argumentatie.

Het complex is het tweede van in totaal zes flatgebouwen die door François Dens omstreeks 1930 voor diverse opdrachtgevers aan de Jan Van Rijswijcklaan werden ontworpen, waarvan vier met een prominente hoekinplanting (zie straatinleiding en nummer 164, 168 en 172). De architect die actief was vanaf 1906 tot begin jaren 1950, ontplooide een succesvolle loopbaan in dienst van de burgerij en het bedrijfsleven. Al vanaf de vroege jaren 1920 legde hij zich toe op het grotere appartementsgebouw van hoge standing, dat in stijl evolueerde van beaux-arts, over art deco naar een zakelijk modernisme. Door hun inplanting aan de grote invalswegen en rond het Stadspark, gaf Dens al in een vroeg stadium mee de aanzet tot een schaalvergroting, die zich in de naoorlogse periode in snel tempo zou doorzetten.

Het acht traveeën brede gevelfront vertoont een vrijwel symmetrisch schema, opgebouwd rond twee overhoekse risalieten met een kepervormige bekroning op spiraalornamenten in de middenpartij. Oplopende erkers, alternerend driezijdig en tweezijdig van vorm, met een krachtige profilering en getrapte consoles, bepalen het uitgesproken verticale ritme, dat wordt ondersteund door drielichten en de roedeverdeling van het schrijnwerk. De erkerpartijen worden bekroond en aan de zijde van de Karel Oomsstraat onderling verbonden door balkons. De verzorgde smeedijzeren leuningen vertonen een repetitief, geometrisch art-decopatroon, dat ook terugkomt in de deurvleugels van het privé-portaal. De pui is verder over de volledige breedte opengewerkt voor vitrines, vandaag deels vernieuwd. De mansarde komt niet voor op de oorspronkelijke bouwplannen waar de bovenste verdieping nog voor de helft ruimte biedt aan een tiental zolderkamers, maar werd volgens een tweede bouwaanvraag uit eind 1928 nog tijdens de bouw toegevoegd.

De begane grond omvat een groot winkelpand op de hoek, en een kleiner aan de Karel Oomsstraat. Het privé-portaal in de uiterste travee aan de Jan Van Rijswijcklaan, geeft toegang tot de hal, het centrale trappenhuis met lift en de conciërgeloge. De eerste tot de derde verdieping vormen telkens één uitzonderlijk groot appartement, met een ruime suite van salons en eetkamer, en vijf (slaap)kamers. De vierde tot de zevende verdieping omvatten twee appartementen met een salon-eetkamer en twee slaapkamers. Alle appartementen zijn uitgerust met een badkamer, een meidenkamer en een keuken met terras en vuilstortkoker.