Kerkhof met graftekens uit de 19de- en 20ste eeuw.

Historiek

Het ommuurde, ten noordoosten afgeronde kerkhof van Kleine-Spouwen staat aangeduid op de laat 18de-eeuwse Ferrariskaart. Het kerkhof lag toen te midden een beboomd perceel met ten zuidoosten een gebouw. Volgens de Atlas der Buurtwegen uit 1841 was het kerkhof omhaagd. Het kerkhof werd na de Tweede Wereldoorlog ten noordwesten uitgebreid.

Beschrijving

Het oude, hoger gelegen kerkhof werd grotendeels geruimde en vergroend. Een verlaagde bakstenen muur, deels onder ezelrug en deels met een natuurstenen deksteen omheint de site. Er bleven graftekens uit het einde van de 19de eeuw en de begin van de 20ste eeuw bewaard, meestal eclectische stèles maar ook hardstenen grafkruisen. Verschillende stèles hebben witmarmeren tekstplaten. In een met beton en baksteen omzoomd grafperceel staan twee betonnen grafkruisen voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog opgesteld: Petrus Vanhees sneuvelde te Veldwezelt en Christiaan Vanhees was een burgerslachtoffer die overleed te Kleine-Spouwen. Beiden overleden op 10 mei 1940.

De naoorlogse vergroende uitbreiding is deels met een bakstenen muur omheind en deels omhaagd. Verharde paden delen de begraafplaats op in percelen. Het calvariekruis in een nieuw opgetrokken kapel wordt geflankeerd door graven van een priester uit het einde van de 19de eeuw en kindergraven. Op de uitbreiding van het kerkhof bevinden zich naoorlogse graftekens, meestal van het stèle-met-zerk-type die een rijkdom van modernistische vormgeving tonen. De typische evolutie van materialen is er zichtbaar: blauwe hardsteen, houten kruisen, composietsteen, kunststof en graniet. Verschillende graftekens hebben een tekstplaat in marbriet of een porseleinen applicatie.