Aan de even zijde van de Kleinehondstraat doorbreken twee rode bakstenen puntgevels in neo-Vlaamserenaissance-stijl de witte, neoclassicistische huizenrij. Deze afwisseling van stijlen bepaalt het karakter van de wijk Zurenborg. Architect Ernest Dieltiëns zorgde in belangrijke mate mee voor dit eclectische beeld van witte en rood bakstenen gevels. Zo ontwierp hij niet alleen de puntgevels op nummers 10 en 16, maar ook de bescheiden neoclassicistische woningen die deze panden flankeren (8, 12, 14 en 18). Op die manier zorgt hij voor een levendig ensemble van zes woningen. Beide groepen van drie huizen werden gebouwd in opdracht van de "Société anonyme pour la construction de maisons bourgeoises", de bouwmaatschappij die in 1886 werd opgericht om de woningbouw in Zurenborg te organiseren. Het ensemble van 8 tot 12 tekende hij in 1889, het ensemble van 14 tot 18 werd al in 1887 gerealiseerd. Hij stond in voor gelijkaardige ensembles in de Filomenastraat 11-15 en in de Grotehondstraat 57-61.

De huizen met puntgevel tellen drie bouwlagen en twee/drie traveeën onder zadeldaken met de nok op de straat gericht. Ze kregen respectievelijk een tuit- en voluutgevel van bak- en natuursteen, gemarkeerd door lisenen, topstukken, diamantkoppen en cartouches, elementen die typisch zijn voor de neo-Vlaamse renaissance. Nummer 10 met ijzeren balkon op bewerkte consoles. Rechthoekige en steekboogvormige muuropeningen.

De flankerende woningen werkte Dieltiëns uit in een hem typerende, eigen bouwstijl, waarin de woningen een vrij eenvoudige neoclassicistische gevel krijgen, maar door afwisseling van ornamentiek en verhoudingen een levendig ensemble creëren. Het zijn rijhuizen van drie traveeën en drie bouwlagen met bepleisterde en beschilderde lijstgevels op hardstenen sokkels. Nummer 14 werd gesloopt, de andere woningen werden wat aangepast. Geblokte begane grond, doorlopende kordons en kroonlijsten op klossen. Rechthoekige vensters met geriemde omlijstingen. Schrijnwerk vernieuwd.

Twee enkelhuizen in neo-Vlaamserenaissance-stijl van de laatste kwart van de 19de eeuw. Respectievelijk tuit- en voluutgevel van bak- en natuursteen, gemarkeerd door lisenen, topstukken, diamantkoppen en cartouches. Nummer 10 met ijzeren balkon op bewerkte consoles. Rechthoekige en steekboogvormige muuropeningen.