Alleenstaand kasteel in regionale Vlaamserenaissance-stijl in kern van circa 1627 met ten noorden een beboomde tuin die door middel van een gemetste tuinmuur van de straat afgesloten wordt. Ten zuiden, lage nutsgebouwen. Het weiland dat zich ten westen en ten zuiden van het kasteel uitstrekt, bewaart resten en sporen van de vroegere vierzijdige omwalling die het geheel afsloot. Naar verluidt lag het oorspronkelijke kasteel meer centraal binnen de omwalling. Mogelijk volgde het kasteel - als zetel van de dorpsheerlijkheid Reninge - de normale evolutie van 'burcht' naar residentieel landhuis, in dit geval gepaard met een verschuiving van het centrum van de omwalling naar de oostelijke rand ervan aan het verlengde van de huidige Ieperstraat. Na grote schade te hebben opgelopen tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt het geheel gerestaureerd, waarbij de achterste vleugel aan de zuidzijde met twee traveeën wordt ingekort en de noordelijke gevel van de vleugel aan de straatzijde ook enige veranderingen ondergaat.

Verankerde baksteenbouw bestaande uit twee parallelle tegen elkaar aanleunende en even hoge vleugels onder zadeldaken, gedomineerd door een centraal achthoekig huistorentje onder tentdak met windvaan. In de oksel van de achtervleugel en de twee traveeën kortere straatvleugel bevindt zich een lage vierkante bijbouw eveneens onder een tentdak met ajuinbekroning. Bouwmateriaal: gele baksteen en leien bedaking. Straatvleugel van vijf traveeën en drie bouwlagen waarvan de onderste twee lager zijn. De bredere middentravee wordt gedomineerd door een grote tudorboogpoort met een geprofileerde bakstenen afsluiting aanzettend op negblokken in Atrechtse zandsteen ter hoogte van de rechtstanden. Boven de poortopening bevindt zich het versierde wapenschild van de familie Vilain met het opschrift: "GAND VILAIN SANS REPROCHE" en onderliggende medaillons met het ongebruikelijke cijfer XIIII in plaats van XIV, beiden refererend naar de Franse gezindheid van de toenmalige bewoners Vilain tijdens de veroveringsoorlogen van Lodewijk XIV tegen Spanje. Het geheel wordt bekroond met een dakkapel met trapgevel en voorafgegaan door een natuurstenen bordes met dubbele steektrap (drie treden). Voorts horizontaal belijnd door de doorgetrokken druiplijsten van de afzaten van de korf- en tudorboogomlijstingen waarin de vensters verdiept zijn. Verzorgd houtwerk aansluitend bij de regionale kozijntraditie: houten kruiskozijnen met kleine roedeverdeling, tandlijst op tussenregel, schuiframen, luiken en spijlen aan de binnenkant van het bovenvak. Een houten gootlijst met sierlijst op geprofileerde consoles lijnt de gevel af. De zijtrapgevels lopen uit op schoorstenen versierd met pilastertjes. De rechter zijgevel heeft gelijkaardige muuropeningen en doorgetrokken druiplijsten als de straatgevel; linker zijgevel daarentegen met lange smalle rondbogige vensteropeningen met uitspringende bakstenen rollaag en geprononceerde aanzet- en sluitstenen, voorzien van kloosterkozijnen. De aanleunende achtervleugel heeft dezelfde kenmerken als de straatvleugel, behoudens de twee blinde venstertraveeën ter hoogte van de lage bijbouw. Lage bijbouw van één bouwlaag en twee traveeën aan straatzijde voorzien van dito muuropeningen en kozijnconstructies als straatvleugel. Zijgevel ten zuiden: rondbogige deuropening met rollaag en rechts breed drielichtvenster met korfboogvormige omlijsting. Doorlopende gootlijst met sierlijst en geprofileerde consoles.

Het interieur bewaart de datering 1627 en twee 17de-eeuwse haardplaten.